[เถรี]

สำหรับหลวงพ่อชลอของพวกเรานั้น ท่านไปบวชกับหลวงพ่อวัดท่าซุงตั้งแต่ปี ๒๕๒๓ เป็นรุ่นพี่อาตมาอยู่ ๖ พรรษา อาตมาบวชทีหลังท่าน อาตมาบวชวันขึ้น ๘ ค่ำ พอวันขึ้น ๑๕ ค่ำ วันวิสาขบูชามีการสวดปาติโมกข์ บุคคลที่ขึ้นไปนั่งเด่นอยู่ข้างบนธรรมมาสน์เพื่อแสดงปาติโมกข์ต่อหน้าพระประธาน (สมเด็จพระพุทธพรมงคล) และโดยเฉพาะต่อหน้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีลิงดำของเรา ก็คือหลวงพี่ชลอของอาตมานี่แหละ ตอนนั้นอาตมารู้สึกว่า แหม..เท่เหลือเกิน แสดงปาติโมกข์ต่อหน้าครูบาอาจารย์ด้วยความกล้าหาญ และท่านสวดคล่องมาก แทบจะไม่ต้องทวนเลย

ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันที่วัดท่าซุงนั้น หลังจากการทำกรรมฐานร่วมกันตอนทุ่มครึ่ง พอกลับมาปรากฏว่าหลวงพี่ชลอของอาตมาท่านไม่ได้หลับไม่ได้นอนเหมือนคนอื่นเขาหรอก ท่านทวนปาติโมกข์ จะได้ยินเสียงสวด สุณาตุเม ภันเต สังโฆ อัชชุโปสะโถ ปัณณะระโส ว่าไปเรื่อย อาตมาก็ว่าพี่เขาขยันจริง ๆ หนอ พอถึงเวลาไปถาม พี่เขาก็ว่า “เฮ้ย..ไม่ทวนก็ลืมสิวะ มันยาวนะ”

พอถึงเวลาก่อนวันพระสัก ๓ วัน พี่เขาก็จะเร่งทวนต้นยันปลาย เริ่มตั้งแต่ นิทานุทเทส ปาราชิกุทเทส สังฆาทิเสสุทเทส ไล่ไปเรื่อย จนกระทั่งถึง สัตตาธิกะระณะสะมะถะ พอมาระยะหลังก็มีหลวงพี่วัชรชัย ก็คือหลวงตาวัดเขาวงมาสวดอีกรูปหนึ่ง สองท่านนี้ผลัดกันแสดงพระปาติโมกข์ อาตมาเองพอเห็นอย่างนี้ก็บอกกับตนเองว่า ชีวิตนี้เราไม่เอาเรื่องสวดปาติโมกข์แน่นอน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนที่มีความจำดีมากเลย แค่ฟังคนอื่นสวดก็จำได้หมดแล้ว แต่จะไม่ขึ้นสวดปาติโมกข์เด็ดขาด เพราะดูแล้วเหนื่อยแทบขาดใจ

การสวดปาติโมกข์เท่ากับทวนศีล ๒๒๗ ข้อ แต่เขามีกติกาแบบเป็นที่รู้กันเองว่า ต้องจบให้ได้ภายในครึ่งชั่วโมง หายใจแทบไม่ทัน ทุกวันนี้เวลาพระเขาสวดปาติโมกข์ติดขัดตรงไหน อาตมาแก้ให้เขาได้หมด แต่จะไม่สวดเองเด็ดขาด..เหนื่อย..!