[เถรี]

แม้แต่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเองก็กล่าวว่า อักขาตาโร ตถาคตา แม้แต่ตถาคตก็เป็นได้แต่ผู้บอกเท่านั้น การปฏิบัติตามหรือไม่ปฏิบัติอยู่ที่ตัวของเราเอง เมื่อเราเห็นโทษของการหลุดจากสมาธิ เห็นประโยชน์ของการทรงสมาธิ จิตก็จะขวนขวายที่จะทรงสมาธิให้ได้ ไม่ให้หลุดไป

ตอนช่วงนี้จิตมันจะดำเนินไปตามหน้าที่ของมัน และจะเป็นตอนที่เราจะมีความสนุกมากที่สุด คือคอยลุ้นว่าครั้งนี้กิเลสหรือว่าเราจะชนะ เขาจะได้คะแนนหรือเราจะได้คะแนน ถ้าสามารถทำอย่างนี้ได้ ไม่ว่าเรื่องการดูหนังฟังเพลงใด ๆ ที่เป็นของสนุกของเรา จะกลายเป็นเรื่องธรรมดาหารสชาติไม่ได้ มันจะมาสนุกกับการดูภายในตัวเอง ดูที่ตัวแก้ที่ตัว โดยไม่ยุ่งกับเรื่องของคนอื่นโดยอัตโนมัติ ทำให้เราเป็นผู้มีกายวาจาใจเรียบร้อยโดยอัตโนมัติ

ระมัดระวังประคับประคองอยู่ เหมือนกับเลี้ยงลูกแก้วบาง ๆ บนปลายเข็ม พลัดหลุดมือเมื่อไรแก้วก็แตกสลายไป เราก็ต้องพยายามสร้างและประคับประคองแก้วนั้นขึ้นมาใหม่ ดวงแก้วนั้นมีคุณค่าต่อสภาพจิตใจของเรา อย่างมหาศาล เป็นต้นทางของการดำเนินไปสู่ความหลุดพ้น ดังนั้นหน้าที่ของเราก็คือ ต้องไขว่คว้าหาเอาดวงแก้วนี้มาอยู่ในมือให้ได้และประคับประคองรักษาไว้อย่าให้สูญหายไป