ดูแบบคำตอบเดียว
  #3  
เก่า 25-05-2010, 01:20
เถรี's Avatar
เถรี เถรี is offline
ผู้ดูแลเว็บ - ยืนยันตัวตนแล้ว
 
วันที่สมัคร: Jan 2009
ข้อความ: 30,371
ได้ให้อนุโมทนา: 150,708
ได้รับอนุโมทนา 4,397,133 ครั้ง ใน 33,960 โพสต์
เถรี is on a distinguished road
Default

คราวนี้ก็คลั่ง เพราะดันทะลึ่งไปสัญญาแล้วว่าจะไม่สึก ไปออกปากไว้เรียบร้อยแล้ว ในที่สุดตอนหลังก็อยู่ไม่ได้ ต้องสึกออกไปจนได้ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า คิดมากฟุ้งซ่านจนบ้าไปหรือเปล่า..?

แต่ผมอยากจะบอกว่า การกระทำนั้นสำคัญกว่าคำพูด คำพูดเราจะดัดแปลงจะปรุงแต่งให้ดีขนาดไหนก็ได้ แต่สิ่งที่ดีจริง ๆ ก็คือว่า เราปรับปรุง กาย วาจา ใจ ของเราให้ดีขึ้นได้จริง ๆ หรือเปล่า..? ให้อยู่ในฐานะที่สมควร คือ อยู่ในสภาพของความเป็นนักบวช ความเป็นนักปฏิบัติหรือเปล่า..?

เรื่องพวกนี้เราจะลืมไม่ได้ เพราะว่าถ้าลืมเมื่อใด ก็จะเลี้ยวออกนอกทาง อันตรายก็จะเกิดขึ้นกับพวกเรา เนื่องจากว่า ในสภาพของนักบวชนั้น เขาไม่ให้โอกาสเราผิด ผิดเมื่อไรก็แปลว่าโทษมาถึงตัวของเราแล้ว

ผมดีใจว่าพวกเราตั้งใจปฏิบัติกัน เรื่องของการปฏิบัติ ถ้าหากมีกัลยาณมิตร มีสถานที่ที่เหมาะสม มีอากาศที่เหมาะสม เหล่านี้ภาษาบาลีเรียกว่า สัปปายะ* คือความเหมาะความควร ถ้าหากว่าเหมาะสม การปฏิบัติของเราจะก้าวหน้าแล้วก็เจริญ แต่นั่นหมายความว่า เราต้องทำจริง ๆ ไม่ใช่ทำ ๆ ทิ้ง ๆ ไปสนใจเรื่องอื่นแทน

ทุกคนต้องตระหนักว่าเรามีหน้าที่อะไร หน้าที่ของความเป็นพระคือปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา** ตั้งแต่วันแรกพระอุปัชฌาย์หรือคู่สวดท่านก็บอกแล้ว อธิสีลสิกขา สิกขิตัพพา อธิจิตตสิกขา สิกขิตัพพา อธิปัญญาสิกขา สิกขิตัพพา

ท่านบอกให้ศึกษาในศีลอันยิ่ง ก็คือว่า ต้องไม่ล่วงศีลด้วยตัวเอง ไม่ยุให้คนอื่นเขาทำ ไม่ยินดีในการที่คนอื่นเขาทำให้ศีลขาด

ศึกษาในจิตอันยิ่ง ก็คือ พยายามสร้างฌานสมาบัติ อย่างน้อยก็คือปฐมฌาน ให้เกิดกับเราให้ได้

ศึกษาในปัญญาอันยิ่ง ก็คือ พยายามสร้างปัญญาให้เกิด ให้เห็นสภาพความเป็นจริงของร่างกายนี้ ร่างกายคนอื่น ของโลกนี้ ของโลกทั้งหลาย

ให้เห็นว่า ทุกอย่างมีสภาพไม่ทรงตัว เกิดขึ้นในเบื้องต้น เปลี่ยนแปลงในท่ามกลาง สลายไปในที่สุด

ขณะที่ดำรงชีวิตอยู่ก็มีแต่ความทุกข์ ท้ายสุดก็ไม่มีอะไรเป็นเรา เป็นของเรา ทุกอย่างต้องตาย ต้องพัง สลายลงไปจนหมด



หมายเหตุ :
*วิสุทฺธิ ๑/๑๖๑ : วินย.อ. ๑/๕๒๔ : ม.อ. ๓/๕๗๐
**ที.ปา. ๑๑/๒๒๘/๒๓๑ : องฺ.ติก. ๒๐/๕๒๑/๒๙๔
__________________
........................

เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง

จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-05-2010 เมื่อ 02:39
สมาชิก 85 คน ได้กล่าว "อนุโมทนา" กับคุณ เถรี ในข้อความที่เขียนด้านบน
แสดง/ซ่อน รายชื่อผู้อนุโมทนา