[เถรี]

ท่านบอกว่า มีงานมีการอะไรก็ไปทำ พวกเราทุกคนวันนั้นรู้เลยว่าพ่อจะไปแล้ว อยากจะอยู่ดูหน้าท่านให้นานหน่อย พวกฆราวาสไม่รู้หรอกว่าอารมณ์ใจพระในวัดเป็นอย่างไร อยู่กับหลวงพ่อ แต่โอกาสได้เห็นหน้าหลวงพ่อน้อยมาก เพราะว่าแต่ละรูปแต่ละท่านจะมีงานประจำของตัวเองที่หลวงพ่อมอบหมายให้ เราต้องทำหน้าที่ของเราไม่ให้บกพร่อง

หลวงพ่อท่านกลัวว่าความบกพร่องที่เกิดขึ้น จะสร้างความเสียหาย ซึ่งไม่ได้เสียหายแต่ในวัด ความเสียหายจะกระจายออกไปข้างนอก เพราะว่าลูกศิษย์ท่านมีมาก ปากต่อปากบอกกันเร็วมาก แล้วจะกลายเป็นความเสียหายของพระศาสนา พวกเราอยากจะนั่งอยู่ตรงนั้น แต่ถูกท่านไล่ บอกมีงานมีการอะไรก็ไปทำ แล้วพระส่วนใหญ่ทั้งวัดก็ได้เห็นท่านตอนนั้นเป็นครั้งสุดท้าย มาเห็นอีกทีก็ตอนเขาแห่ศพกลับมา นอนแข็งทื่อไปแล้ว

นั่นแหละ..คือพ่อของพวกเรา อยากให้พวกเราดูตัวอย่างไว้ ตัวอย่างที่ว่า รักงานยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง โดยเฉพาะงานของพระศาสนา องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีบัญชาลงมาอย่างไร หลวงพ่อพูดอย่างนั้น หลวงพ่อทำอย่างนั้น ท่านไม่เคยกลัวใครเข้าใจท่านผิด ถึงได้บอกว่าอาตมานั่งวิเคราะห์กับลุงพุฒิอยู่ ๒ คน ว่าหลวงพ่อเคยพยากรณ์ผิดไหม ? ผิด..ผิดเยอะมากด้วย แต่ว่าเป็นไปตามที่พระท่านบอก หลวงพ่อท่านเชื่อพระยิ่งกว่าชีวิต พระบอกอย่างไรท่านพูดอย่างนั้น พระบอกอย่างไรท่านทำอย่างนั้น ท่านไม่ได้สนใจไม่ได้ใส่ใจเลยว่า เรื่องจะผิดจะถูก การพยากรณ์นี้จะเกิดขึ้นตามนั้นไหม ? จะถูกต้องตามนั้นไหม ? ท่านไม่คิด ท่านคิดอยู่อย่างเดียวก็คือ ทำตามที่พระท่านบอกเท่านั้นเอง ก็เหลืออยู่แต่พวกเราว่า จะมีสติสัมปชัญญะ มีปัญญาเท่าไร ? ถ้าสติสัมปชัญญะไม่พอ ก็จะเกิดลังเลสงสัยในครูบาอาจารย์ขึ้นมา