[เถรี]

ฟังแล้วเหนื่อยไหม ? ความเหนื่อยคือความทุกข์ ถ้าเบื่อที่จะเหนื่อย เบื่อที่จะทุกข์ ก็เลิกคิดที่จะเกิด ถ้าเราไม่เกิดทุกอย่างก็จบหมดแล้ว ที่ต้องเกิดไม่รู้จักแล้วไม่รู้จักเลิกก็เพราะเรายังไม่เบื่อ หรือเบื่อ ๆ อยาก ๆ

ป่วยพะงาบ ๆ "โอ๊ย...ไม่ไหวแล้วร่างกายนี้ ออกจากโรงพยาบาลเราจะต้องรีบเร่งปฏิบัติธรรมให้เต็มที่เลย" รุ่งขึ้นได้หมอได้ยา อาการดีขึ้นมาหน่อย "เดี๋ยววันนี้ถ้าออกจากโรงพยาบาลได้ เราจะไปเดินไอคอนสยาม" อย่างนั้นต้องตีให้ตายคาเตียงพยาบาลเลย..! นั่นคือความกลับกลอกของกิเลสในใจของเรา

เพราะฉะนั้น..ถ้าเป็นไปได้ต้องจับให้มั่นคั้นให้ตาย ทุบให้ตายคามือไปเลย ไม่ใช่พอถึงเวลาปฏิบัติไปแล้วร่างกายมัน "โอย ไม่ไหวแล้ว พักหน่อยเถอะ"..แล้วเราก็เชื่อ แล้วจะเหลืออะไรล่ะครับ..?! กิเลสไม่เคยปล่อยให้เรารอดมือไปได้แม่แต่ครั้งเดียว ส่วนเราเองใจอ่อน เชื่อทุกที "ไม่ไหวแล้วพักหน่อยเถอะ" "ไม่ไหวแล้วไปหาอะไรสักนิดนึงกินก่อน" "ไม่ไหวแล้วไปเข้าห้องน้ำดีกว่า"

ลองอั้นดูสิว่าจะตายไหม ? เราปฏิบัติธรรมช่วงเช้า-ช่วงบ่าย เต็ม ๆ ก็ไม่เกิน ๒ ชั่วโมง นอนกลางคืน ๖-๘ ชั่วโมงไม่เห็นต้องลุกไปฉี่เลย แต่นี่ ๒ ชั่วโมงไปตั้ง ๔ รอบ อะไรจะกระเพาะเล็กขนาดนั้น..! นั่นเป็นขันธมาร ร่างกายก่อกวน อย่าไปเชื่อ บอกไปเลยว่า "จะเดินจงกรมให้ฉี่ราดอยู่ตรงนี้แหละ แน่จริงฉี่ไปเลย..!" เชื่อเถอะเดี๋ยวพอลุกขึ้นเดินจงกรมมีไปห้องน้ำเยอะกว่านี้อีก..!

รู้ทันแล้วเราต้องหลอกมารด้วย ในเมื่อมารตั้งใจหลอกเรา เราก็แกล้งให้มารหลอก พอถึงเวลาเราจะได้หลอกมารกลับบ้าง..รอไปเถอะ ยังไม่เคยเจอใครหลอกมารได้เลย...! (หัวเราะ) อาตมานั่งหัวเราะ โยมบางคนหาว่าอาตมาหัวเราะเยาะ

ใครเคยไปวัดบ้านค่าย จังหวัดระยองบ้าง ? ครูบาอาจารย์ของอาตมภาพท่านหนึ่งอยู่ที่นั่น คือหลวงพ่อกัสสปมุนี วัดบ้านค่าย ชื่อเพราะ ๆ ก็ วัดปิปผลิวนาราม อำเภอบ้านค่าย จังหวัดระยอง

สมัยที่อาตมภาพยังเดินทางวิ่งขึ้นวิ่งลงอยู่ สมัยนั้นมีหลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ หลวงพ่อกัสสปมุนี วัดบ้านค่าย ย้อนกลับมาก็หลวงพ่อโด่ วัดนามะตูม ไม่ค่อยได้ไปขออรรถขอธรรมอะไรหรอก ไปขอเหรียญ น่าตีให้ตายคาวัด..! ตอนนั้นเกี่ยงแค่ว่าพระกริ่งชินบัญชรบรรจุผงพรายกุมารองค์ละตั้ง ๕๐๐ บาทไม่เอา ไปเอาหนุมานดีกว่า ตอนนี้พระกริ่งชินบัญชรองค์ละเป็นล้าน สมน้ำหน้ามัน..!