[สุธรรม]

เดินไปใกล้นิดเดียว..!

ในเมื่อมีเวลาพวกเราจึงพากันถ่ายรูปกับรถไฟความเร็วสูงเป็นการใหญ่ เมื่อคุณโอเล่ถ่ายรูป “หญิงใหญ่” กับรถไฟความเร็วสูงเสร็จ ก็พาคณะพวกเราเดินออกจากสถานีรถไฟ เลาะข้างสถานีไปยังบริเวณที่จอดรถทัวร์ ซึ่งต้องเดินไปไกลเกือบครึ่งกิโลเมตร ผ่านทั้งห้องน้ำ ผ่านทั้งจุดรวมพล ไปถึงก็เห็นรถทัวร์สีแดงคันแรกติดป้าย Regency Travel หราเลย คนขับหนุ่มหน้าตาดีมากเสียด้วย อาตมากล่าวทักทายด้วยเสียงแหบ ๆ ว่า "บงชูร์" แล้วเอากระเป๋าเก็บบนชั้นวางของ พอนั่งลงก็รู้สึกดีใจ เนื่องจากที่นั่งกว้างกว่ารถของนายสันโดษเยอะ ทำให้ไม่เจ็บสะโพกมากนัก...

ทุกคนขึ้นมากันหมดแล้ว หลวงพ่อพระครูชุบบอกว่า "ช่วยขอให้เขาเปิดแอร์ให้หน่อย" พระครูสันติฯ เห็นอาตมาเสียงแหบกว่าเป็ดตั้งเยอะ คงกลัวว่าอาการจะทรุดหนักไปกว่านี้ ท่านจึงเดินเข้าไปตีใบ้กับพ่อรูปหล่อ ชี้มือไปที่ช่องลมแล้วชี้ไปที่ปุ่มเปิด อีกฝ่ายรีบเปิดเครื่องปรับอากาศให้ ท่านกลับมาพูดด้วยความภูมิใจว่า "ถึงผมจะพูดภาษาของเขาไม่ได้ แต่ผมก็ใบ้ได้ชัดเจนแหละครับ"..ฮ่า..! จะว่าไปแล้วนิสิตปริญญาเอกรุ่นนี้ มากความสามารถกันทุกรูป เพียงแต่จะได้แสดงออกในด้านที่ตนเองถนัดหรือเปล่าเท่านั้น...

นั่งรอกันอยู่พักใหญ่ มัคคุเทศก์รูปหล่อจึงมาถึง จับไมโครโฟนได้ก็แจ้งข่าวทันทีว่า “กราบขออภัยพระอาจารย์ทุกท่านครับ เนื่องจากว่ามีเวลาเหลือไม่พอที่จะพาทุกท่านไปล่องเรือชมแม่น้ำแซนน์ได้ทันในวันนี้ ผมจึงขอเปลี่ยนแผนมาเป็นการพาทุกท่านไปช็อปปิ้งแทน ส่วนการล่องเรือขอเลื่อนไปเป็นวันอื่นที่เหมาะสมนะครับ” ไม่เห็นด้วยก็ไม่ได้ เพราะว่าตอนนี้เกือบจะบ่ายสี่ครึ่งแล้ว ขืนไปล่องเรือในเวลาโพล้เพล้ก็คงจะชมอะไรได้ไม่ถนัดนัก แล้วพรรคพวกส่วนมากก็เป็นบรรดา “ขาช็อป” ทั้งนั้น เอาไป “ปล่อยผี” เสียก่อนก็ดีเหมือนกัน...