[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ช่วงนี้ทองผาภูมิของที่ออกมากเป็นของป่า มีดอกดินเต็มตลาดเลย นอกจากนี้ก็มีผักกูด บุก อีลอก อีลอกก็คือบุกชนิดหนึ่ง พอฝนลงมาของป่าก็ออกกันเต็มไปหมด

อีลอก

ตอนนี้ในเว็บวัดท่าขนุนกำลังสอนการยังชีพในป่ากันอยู่ ในป่าของที่กลัวว่าจะกินผิดจริง ๆ ก็คือหนามขี้แรด หน้าตาเหมือนกับชะอมทุกประการเลย คนที่ไม่เคยชินจะคิดว่าเป็นชะอม แต่อย่าเอามากินเป็นอันขาด ถ่ายท้องถึงตาย..! ถ้าหากว่ารอบคอบสักหน่อย เด็ดสักยอดสองยอดก็จะรู้แล้วว่าไม่ใช่ชะอม เพราะไม่มีกลิ่น ชะอมจะมีกลิ่นฉุน ส่วนหนามขี้แรดไม่มีกลิ่น ของที่จะกินผิดก็คือของที่เราไม่คุ้นเคย แต่มีหน้าตาไปคล้ายของที่เราเคยกิน

หนามขี้แรด

การหาของกินในป่า บางทีก็ขึ้นอยู่กับดวง เจออะไรก็ต้องกินอย่างนั้น บางอย่างไม่ใช่ว่าเราเดินไปแล้วจะเจอเต็มไปหมดนะ บางทีเดินเป็นวันก็ยังไม่เจออะไรเลย อย่างอาตมาที่ไปกับท่านโมเช่ เดินอยู่ ๓ วันเจอแต่ดงต้นชะอม ตกลง ๓ วันนั้นกินแต่ชะอมทุกวัน กินจนแยกเขี้ยวยิงฟัน เข็ดไปตาม ๆ กัน เพราะเดินไม่พ้นเขตชะอมเสียที

ด้วยความที่ว่าเป็นเด็กบ้านนอกอยู่กับต้นชะอมมา ก็คิดว่าชะอมเป็นไม้ยืนต้น ความจริงแล้วชะอมเป็นไม้เลื้อยกึ่งยืนต้น แต่ชะอมที่บ้านเราเป็นไม้ยืนต้นเพราะเขาทำในลักษณะปลูกเป็นรั้ว จึงไม่มีโอกาสที่จะเลื้อย เพราะยาวขึ้นมาก็โดนเด็ด ไปเจอในป่าเลื้อยเถาหนึ่งนี่เต็มภูเขาไปเลย เดินมุดเดินลอดกันไป เก็บไปเรื่อย ๆ ท่านโมเช่ท่านเป็นตาฤๅษี ท่านก็เก็บใส่ย่ามไปเรื่อย ๆ พอได้เวลามื้ออาหารก็เอามาทำกิน

จะไปหวังชะอมทอดไข่ก็ไม่ได้ เพราะอยู่ในป่า อย่างเก่งก็ต้มจิ้มน้ำพริก บางเที่ยวเดินไปตลอดทางก็เจอแต่ผักกูด ผักกูดจะว่าไปก็อร่อย แต่ว่าเจอเข้าไปหลาย ๆ วันก็เริ่มเบื่อเหมือนกัน"