[วาโยรัตนะ]

วันที่ ๖ มิถุนายน ๒๕๕๒

นับถอยหลังใกล้วันบรรพชาอุปสมบทเข้าไปเรื่อย ๆ ตระเวนแจกบัตรเชิญกับคุณแม่อย่างน้อยที่สุดให้ท่านได้บอกบุญ ญาติ ๆ เพื่อน ๆ ให้ได้ร่วมโมทนาบุญ เจอญาติผู้ใหญ่บางท่าน ท่านดีใจมากเมื่อทราบข่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการบวชเข้าพรรษา.........การโมทนาในความดีจากบุคคลอื่น ทำให้กระผมตระหนักว่า "เราควรจะเป็นพระที่ดีให้ได้" ถึงจะบวชเรียนน้อย ก็เหมือนเพชรเม็ดเล็ก แต่ถึงจะเป็นเพชรเม็ดเล็ก ก็จงเป็นเพชรที่มีคุณค่าอย่างพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีเคยเทศน์สอนพระเสมอ ๆ

ร่างกายมันเหนื่อยผิดปกติ นอนทีไรทิ้งตัวหลับเป็นตายทุกที เมื่อใกล้รุ่งฝันว่า ไปเจอหลวงพี่องค์หนึ่ง ท่านเก่งเรื่องการออกแบบสร้างพระมาก ๆ ขนาดร่างภาพพระลงในกระดาษโดยที่ท่านไม่ต้องลืมตาดู (หลับตา)แล้วท่านบอกว่าจะสอนให้ วัดที่ท่านสร้างอยู่ในหุบเขามีบรรยากาศเย็นสบายสงบเงียบ ผมมองขึ้นไปบนฟ้าเหมือนมีขอบเขตบางอย่างคลุมอยู่ ท่านบอกว่า เป็นเขตสงฆ์กันความไม่ดีต่าง ๆ จะเข้ามา มองไปเจอรูปปั้นเป็นเทวดาองค์ใหญ่โดยด้านบนศีรษะของท่านคล้ายถาดทองคำมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับนั่งอยู่ รวมถึง พระปัจเจกพุทธเจ้า และ พระสงฆ์ สวยงามมาก

แล้วท่านก็หันมาบอกอีกว่า "เดี๋ยวจะสอนให้"
ผมจำชื่อท่านไม่ได้ แต่ก็เป็นความฝันที่ดีคือระลึกนึกถึงพระรัตนตรัยเป็นอนุสติขอรับ