[เถรี]

ถาม : ปางมือในนิยายจีน เป็นท่ามือ..?
ตอบ : นั่นท่ามือ เป็นการเคลื่อนไหวเพื่อให้เกิดสมาธิในลักษณะของอิริยาบถ เป็นอิริยาบถและสัมปชัญญะในมหาสติปัฏฐานสูตร พอเคลื่อนไหวเกิดสมาธิขึ้นมาก็จะกลายเป็นพลังจิต บวกกับคาถาก็คือคำภาวนา ถ้าใช้ออกถูกจังหวะก็จะเกิดผล บางทีเหมือนกับว่าใช้ความเคลื่อนไหวดึงดูดความสนใจ พออีกฝ่ายเผลอสติก็เรียบร้อย

ถาม : ทำได้จริง ๆ ?
ตอบ : ทำได้..เป็นการผสานพลังจิตเข้าไป มวยไทยก็ยังมี ถ้าหากว่าฝึกมวยไทยจนอยู่ตัวแล้วก็อยู่ในลักษณะม้าย่อง ทุกอิริยาบถสามารถจะพลิกเหลี่ยมพลิกมุม รุกรับคู่ต่อสู้ได้หมด แล้วก็มีเสือย่าง อันนี้ผสานพลังจิตเข้าไป ถ้าคู่ต่อสู้มืออ่อนกว่า แค่เห็นก็ไม่มีกำลังใจจะสู้ด้วย ถ้าถึงระดับสีหยาตรก็คือเดินแบบราชสีห์นี่หมดเลย คู่ต่อสู้ไม่เอาด้วยแล้ว เห็นก็มืออ่อนตีนอ่อนแล้ว เพราะพลังจิตข่มกันอยู่

จะเห็นว่ารุ่นหลัง ๆ ในปัจจุบันเรียนมวยไม่แตก เอาแต่กำลังเข้าปะทะกัน ในเมื่อเอาแต่กำลังเข้าปะทะ ไม่ได้ฝึกจิตเข้าไปช่วย พออายุมากแล้วไม่มีพลังจิตเข้าไปเสริม ก็ไม่สามารถขึ้นเวทีได้ เราลองนึกอย่างสมัยก่อน สุข ปราสาทหินพิมาย หรือ ผล พระประแดง อายุ ๔๐-๕๐ ปี ยังขึ้นชกมวยเป็นปกติ เพราะว่ายิ่งชกจะยิ่งเก่ง สมาธิยิ่งดีขึ้นเรื่อย

ถาม : การเอากำลังสมาธิ...?
ตอบ : จริง ๆ แล้วทั้งหมดเป้าหมายก็คือชนะคู่ต่อสู้ การที่เราจะใช้พลังจิตของเราเพื่อชนะกิเลส นั่นเท่ากับว่าเราต้องฝึกฝนมาอย่างเพียงพอ มีความคล่องตัว แหลมคม ว่องไว รู้เท่าทัน ระมัดระวังป้องกันไม่ให้กิเลสทำอันตรายเราได้ ถ้าอย่างนี้ก็ยังถือว่าอยู่ในระดับแค่ใช้ได้เท่านั้น เพราะว่าแค่ฝีมือทันกัน แต่คู่ต่อสู้ยังอยู่เต็ม ๆ ร้อยเลย

ทำอย่างไรที่จะให้คู่ต่อสู้ออกอาวุธได้น้อยที่สุด ลักษณะนั้นเราก็ต้องมีสติรู้เท่าทัน ไม่ไปสร้างเหตุทำให้กิเลสกำเริบ แล้วท้ายที่สุดจะทำอย่างไรจะกำจัดคู่ต่อสู้ไปได้เลย ก็คือการที่เราชำระจิตผ่องใสจนกิเลสไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ ไม่ว่าในสนามต่อสู้ทางโลกหรือทางธรรมก็เหมือนกัน