ผ่านศาลเจ้าเขา โซยุนท์ลงไปบอกกล่าวตามเคย จากนั้นรูดยาวมาถึงทางแยกเมืองเพียวบ่วย เลี้ยวซ้ายไปตามทางที่ค่อนข้างเปลี่ยว เกือบเที่ยงจึงหยุดพักเพื่อฉันเพล มีทั้งแพะย่าง นกเขาทอดกรอบ โดนหวดไปพันเก้าร้อยจั๊ต..!
แวะเยี่ยมโยมชาวมุด่งที่เมืองตัตกง โยมผู้หญิงเสื้อลายเป็นอัมพฤกษ์
ฝ่าความร้อนแล้งกันต่อไป น่าชมเชยบรรดาด่านบุญเป็นอย่างยิ่ง แดดร้อนหัวแทบแตก เขายืนบอกบุญกันหน้าตาเฉย ซ้ำยังมากมายแทบจะนับด่านไม่ถ้วน ท่านนาวินหลับคอพับคออ่อน แทบเลยบ้านโยมที่เมืองตัตกง ดีที่อาตมาโวยขึ้นมาก่อน...
ญาติโยมดีใจร้องไห้ตามเคย คนเราถ้าห่างบ้านไปเป็นสิบ ๆ ปี มีคนบ้านเดียวกันมาเยี่ยมย่อมดีใจเป็นธรรมดา โยมผู้หญิงที่ปีก่อนมีอาการอัมพาต ปีนี้อาการแย่กว่าเดิม อาตมามอบประคำให้คนละเส้น โยมกำแนบอกแล้วร้องไห้ยกใหญ่...
ด่านบุญนอกเมืองตัตกง เอาหุ่นช้างตัวเดิมมาเต้นจนข้ามปี..!
กว่าจะตัดใจลาได้ตกบ่ายสองโมง ด่านบุญนอกเมืองยังคงใช้หุ่นช้างตัวเดิมมาเต้นบอกบุญ คนเต้นเป็นคนเดิมหรือเปล่าก็ไม่รู้ ? ถ้ามันเต้นข้ามปีได้ ก็ต้องยอมรับว่าเขาอึดจริง ๆ ทำบุญแล้วเรารีบเดินทางต่อ...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 30-01-2012 เมื่อ 03:45
|