[เถรี]

"ถามว่ากำลังนี้เกิดจากอะไร ? เกิดจากกำลังบุญ ร่างกายคนแก่ก็แก่ตามสภาพ กำลังที่ไม่พอจะทรงตัวของคุณยายวิสาขานั้น ยังแข็งแรงกว่าช้างเสียอีก

เรื่องของกำลังบุญที่อาตมาเห็นชัด ๆ ก็หลวงพ่อวัดท่าซุง ญาติโยมเอาเครื่องออกกำลังไปถวายให้ท่าน ลักษณะคล้ายกรรเชียงเรือ ได้ทั้งกำลังแขนกำลังขากำลังเอว เพราะโยกไปทั้งตัว ๒ ข้างมีสปริงขนาดใหญ่ประมาณท่อนแขนของอาตมา

วันนั้นพอ ๗ โมงครึ่ง หลวงพ่อเดินทางจากวิหารร้อยเมตรมาถึงหน้าตึกริมน้ำเพื่อมาทำงานที่นั่น ท่านจะมาเซ็นหนังสือ มาตอบจดหมาย บันทึกเทปตรงนั้น ท่านขึ้นมาถึงก็บอกว่า "เฮ้ย..เล็กเว้ย..วันนี้รู้สึกร่างกายแข็งแรง ลองเอาเครื่องนั่นมาทีซิ..!" อาตมาก็ต้องแบกเครื่องออกกำลังมาวางไว้กลางห้อง หลวงพ่อท่านก็ขึ้นไปโยกสองที สปริงขาดผึง..!

อาตมาก็ได้แต่นั่งเซ็งในอารมณ์ ท่านก็หัวเราะหึ ๆ "ไอ้ของอย่างนี้ทำมาได้" สปริงตัวเท่าแขนหลวงพ่อดึง ๒ ทีขาดเลย กำลังขนาดนั้นแต่เวลาท่านไปไหนเดินเซ แสดงว่ากำลังที่ใช้ประคองร่างกายไม่พอ เพราะสภาพร่างกายคือคนแก่ แต่กำลังที่ใช้งานทั่ว ๆ ไปของท่านมากกว่าคนปกติ

อย่างเวลาที่ท่านรับสังฆทานที่ศาลานวราชบพิตรเสร็จ เวลาท่านเดินลง คนจะนั่งเรียงเป็นแถว ๒ ข้างให้หลวงพ่อเคาะหัว ท่านใช้ไม้เท้าอะลูมิเนียมที่ปรับระดับได้ แล้วมียางหุ้มอยู่ที่ปลายเคาะ ๆ หัวโยม มีอยู่รายหนึ่งเอาทิชชู่แปะหัว ถามว่าเป็นอะไร "หัวแตก..!" ขนาดมียางหุ้มแล้ว หลวงพ่อเคาะเบา ๆ หัวยังแตกเลย

ส่วนอีกรายหนึ่งคือหลวงพี่มหาดำ ปัจจุบันคือท่านเจ้าคุณโสภณธรรมเมธี หลวงพี่ดำท่านเคารพหลวงพ่อมาก เจอหน้าหลวงพ่อก็วิ่งเข้าไปกราบที่อก หลวงพ่อก็ใช้มือตบหัว "เป็นอย่างไรวะ..ไอ้ดำ ?" หลวงพี่ดำก็ลงไปกราบที่เท้า อาตมาเห็นก็คิดว่าพี่เราเคารพหลวงพ่อมาก กราบที่อกแล้วยังลงไปกราบที่เท้าท่านอีก

พอหลวงพ่อเดินผ่านไป หลวงพี่ดำลุกขึ้นมาบอกว่า "โอ้โห..เกือบสลบเลยกู" อาตมาถามว่าทำไม ? "ป๋าสิ..มือหนักเป็นบ้าเลย ตบหัวเล่น ๆ เหมือนกับโดนตะลุมพุกฟาดเลย..!" อ๋อ..ที่ลงไปกองกับพื้นไม่ได้กราบเท้าหรอก ร่วงลงไปเอง..! นั่นนะเพิ่งจะรู้ว่ากำลังคนแก่ เผลอเมื่อไรกำลังบุญของท่านออกมาเราก็แย่"