เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๑๙
ปีก่อนร้อนราวกับเมษาบ้านเรา มาปีนี้มัณฑะเลย์กลับหนาวเสียได้ ออกไปสวดมนต์ถวายหลวงพ่อพระมหามุนี ทั้งที่คนตั้งมากมายยังรู้สึกสะท้าน เสร็จพิธีกลับมา ท่านป๊อบกับท่านตู่ยังนอนเขลงอยู่เลย พอหมดเงิน ทั้งสองก็ประกาศอย่างหนักแน่นว่า ต่อไปนี้จะไม่มีอะไรมาดึงความสนใจไปจากพระรัตนตรัยได้อีกแล้ว แต่คนอื่นเขาไปสวดมนต์ภาวนา ตัวเองดันมานอนอืดแบบนี้ มันน่าไปอเวจีมหานรกแทน..!
ขนาดคนมากันมากมายยังรู้สึกเย็นสะท้าน
กราบลาหลวงปู่ชฏิละ เพิ่งมีโอกาสปฏิสันถารกันเต็มที่วันนี้เอง กราบเรียนท่านว่า วัดที่เมืองไทยอยู่ในป่า ท่านถามว่าไม่อดหรือ..? พอทราบว่าการขบฉันบริบูรณ์ดีท่านก็ถอนใจ...
บอกว่าท่านอายุ ๘๔ ปีแล้ว อยู่ในเมืองแท้ ๆ ซ้ำยังเป็นใหญ่เป็นโต มีลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้านเต็มเมือง แต่ทุกวันนี้ทางวัดยังต้องหุงข้าวกินเอง จากนั้นท่านมอบนามบัตรให้ สั่งว่าถ้ามาอีกให้มาพักที่นี่ ถ้าท่านไม่อยู่เอานามบัตรให้ลูกศิษย์ท่านก็ได้...
จากนั้นท่านให้คาถา อะระหัง อ่องติ๊ดที่ นะบะยัง บีมะชี่ (อะระหัง ชัยสิทธิ นะภะยัง ภัยไม่มี) บังคับให้พวกเราทวนแล้วทวนอีก จนมั่นใจว่าพวกเราออกเสียงได้ถูกต้อง และจำได้แน่นอน สั่งให้ภาวนาไว้ทุกวัน ไปไหนก็จะปลอดภัยในทุกที่...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 10-01-2012 เมื่อ 14:21
|