[เถรี]

มีผู้พิการทางสายตาเดินทางมาทำบุญที่บ้านวิริยบารมีหลายท่าน พระอาจารย์จึงกล่าวว่า "พวกเราเสียท่าเขา เพราะเวลากลางคืนไม่มีไฟแล้วพวกเราไปไม่เป็น อย่างโยมหลายท่านนี้ ทั้งกลางคืนกลางวันก็เหมือนกัน ไปได้หมด

นึกถึงนิทานเซนที่ว่า มีคนตาบอดคนหนึ่งเดินทางเวลากลางคืน แล้วถือตะเกียงไปด้วย มีแต่คนหัวเราะเยาะเขาว่า ตาบอดถือตะเกียงจะมีประโยชน์อะไร ? เขาบอกว่าที่เขาถือตะเกียงก็เพื่อให้คนตาดีมองเห็นเขา เขาเองทั้งกลางวันกลางคืนก็ไปได้ แต่เวลากลางคืนพอไม่มีไฟแล้วคนตาดีเดินชนเขาอยู่เรื่อย เพราะฉะนั้น..เขาก็เลยต้องถือตะเกียงให้คนตาดีเห็นเขา ฟังแล้วอนาถเป็นบ้าเลย..(หัวเราะ)..

บุคคลที่อายตนะส่วนใดส่วนหนึ่งบกพร่อง เขาจะพัฒนาส่วนอื่นขึ้นมาแทน ลักษณะอย่างนี้เกือบจะเป็นทิพจักขุญาณ คือสามารถรู้ได้โดยไม่ต้องใช้สายตา ขอฝากความคิดนี้ไปให้นายกสมาคมคนพิการทางสายตาแห่งประเทศไทยว่า ลองหาทางเปิดหลักสูตรฝึกผู้พิการทางสายตาให้ใช้ทิพจักขุญาณแทน แล้วเขาจะทำได้ดีและทำได้ง่ายกว่าด้วย เพราะเขาเคยชินกับการไม่ต้องใช้สายตาอยู่แล้ว

ถ้าเป็นอย่างนั้น เรื่องของมโนมยิทธิของเขาจะแม่นกว่าเราเยอะ ต่อไปเราก็จะมีกองกำลังสนับสนุนพระพุทธศาสนาที่ยอดเยี่ยมมาก ๆ เพราะว่าเป็นความสามารถพิเศษของพวกเขาเอง พูดง่าย ๆ ว่าพวกเขาเป็นกันอยู่แล้วทุกคน เพียงแต่ว่าซักซ้อมให้คล่องตัวขึ้นเท่านั้น"