[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "น้ำท่วมกรุงเทพฯ ครั้งนี้ถือว่าน้ำลดเร็วมาก เปรียบกับปี ๒๕๒๖ ปีนั้นบ้านอาตมาท่วมไป ๘ เดือน ค่อนปีเลย"

ถาม : ตอนนั้นได้เงินชดเชยกี่บาท ?
ตอบ : ไม่ได้สักบาท แถมยังไม่มีความคิดที่จะไปรื้อกระสอบทรายด้วย สมัยนี้ส่วนใหญ่ตัวกูของกูแรง ทำไมกูต้องเดือดร้อนด้วย ว่าแล้วมึงก็ต้องเดือดร้อนพร้อมกับกู รื้อกระสอบทรายเลย

ถ้าคิดกันแบบง่าย ๆ ก็คือว่า บุคคลที่อยู่ในสนามรบ ถ้าตัวเองบาดเจ็บแล้วต้องการให้คนอื่นบาดเจ็บด้วย ถือว่าเหลวไหลชัด ๆ แล้วจะให้ใครไปช่วย ? ก็ต้องมีคนดีเหลือไว้บ้าง จะได้ช่วยเราได้ เพราะฉะนั้น..ประเภทตัวเองท่วมแล้วคนอื่นต้องท่วมด้วย เป็นความคิดที่เหลวไหลมาก

บางแห่งที่คณะของเราไปช่วย อยู่ในที่ที่ไม่มีใครเข้าไปเลย เพราะไปยาก อยู่เข้าไปลึกมาก พอเข้าไปช่วยเขาจึงเป็นการให้ความช่วยเหลือเขาถึงที่จริง ๆ แบบนั้นถ้าคนอื่นท่วมด้วยแล้วใครจะไปช่วยพวกเขาได้ ?