ส่งลูกแมวกับลูกเป็ดที่บ้าน เอจีขอให้ช่วยถ่ายรูปหมู่ของครอบครัวให้หน่อย อาตมาพอดีฟิล์มหมด เสียงกรอกลับดังแปลก ๆ พิกล พอเอาม้วนใหม่ใส่เข้าไปก็ใช่เลย ไอ้ตัวเล็กเดี้ยงไปซะแล้ว สงสัยเขี้ยวกรอฟิล์มจะหัก จึงยืมกล้องของครูบาน้อยมาถ่ายกันที่หน้าวัดไจ๊ไวพะยา ต่างคนต่างยืนโชว์หน้า หาคนถ่ายรูปไม่ได้ เดือดร้อนพระเจ้าถิ่นต้องมาเป็นตากล้องให้..!
ถ่ายรูปหมู่กับครอบครัวของลูกแมว - ลูกเป็ด ที่หน้าวัดไจ๊ไวพะยา
อำลาอาลัยกันเสร็จ พวกเรามาสรงน้ำ ทำวัตรเย็นกัน พอดีมีการบวชเณรไทยใหญ่สองรูป ญาติพี่น้องของเณรเปิดประตูศาลาทิ้งไว้ ยุงเข้ามากันหมดทั้งเมืองย่างกุ้งเลยกระมัง ? ถามเณรสิงห์ว่า “พูดไทยได้ไหม..?” เณรตอบภาษากรุงเทพฯ ชัดแจ๋วว่า “พูดไม่ได้ครับ..ผมพูดได้แต่ภาษาของผม..!” เณรคงคิดว่าภาษาไทยคือ “คำเมือง” แล้วอาตมาเก่งที่พูดภาษากรุงเทพฯ ของเขาได้กระมัง..!?
ให้เงินทิดจิตรไปซื้อส้ม ไอ้ตัวดีฟาดมาทีเดียว ๔ ชั่ง ๑,๒๐๐ จั๊ต ไอ้เวลล์...ให้ไปเผื่อขาด ดันซื้อมาหมดตลาดเลย..พวกเรารวบรวมเงินถวายช่วยค่าก่อสร้างท่านอาจารย์ปัญญาสามิ เป็นเงิน ๕,๐๐๐ จั๊ต กราบเรียนท่านว่าพรุ่งนี้จะออกเดินทางไปปีเมี้ยว (เมืองแปร) ตั้งแต่ตีห้า..!
คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 28-12-2011 เมื่อ 06:42
|