[เถรี]

ถาม : อย่างที่เขาบอกว่า ปฏิบัติตามรูปแบบการเดินจงกรม หรือนั่งตามแบบทั่วไป อย่างไหนสำคัญ ?
ตอบ : สำคัญที่ทำอย่างไรให้สติเราระลึกรู้อยู่กับปัจจุบัน สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นเป็นเพียงรูปแบบที่บังคับให้สติ สมาธิเกิดเท่านั้น

ไม่ว่าจะเดินจงกรม จะภาวนาแบบไหนก็ตาม ในเมื่อเกิดสมาธิแล้วเราจะเอามาใช้งานจริงได้อย่างไร นั่นจึงสำคัญที่สุด เพราะว่าเราจะไปชนกับรัก โลภ โกรธ หลงอยู่ทุกวัน ๆ ตลอดเวลา ทำอย่างไรที่อันดับแรก เราตั้งการ์ดป้องกันไว้ก่อนที่จะไม่ให้หัวร้างข้างแตก แล้วหลังจากนั้นค่อยทำอย่างไรถึงจะหลบเลี่ยงจากสภาวะนั้น ๆ ไม่ให้โดนอีก แล้วท้ายที่สุด ไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับสภาวะนั้นอีกเลย

ถาม : เวลาเรานั่ง การนั่งเราไม่ค่อยชอบ แต่ทุกอิริยาบถเราทำตลอดเวลา
ตอบ : ถ้าทำทุกอิริยาบถได้จะดีกว่า

ถาม : ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นรูปแบบการนั่ง
ตอบ : ไม่จำเป็น ไม่ว่าคุณจะยืน เดิน นั่ง นอน ดื่ม กิน คิด พูด ทำ อะไรก็แล้วแต่ ให้สติควบคุมอยู่ตลอด อย่าหลุดไปในเรื่องของรัก โลภ โกรธ หลง อย่าให้นิวรณ์ ก็คือความรักระหว่างเพศ ความโกรธเกลียดอาฆาตพยาบาท ความง่วงเหงาหาวนอน ความลังเลสงสัย อย่าให้เกิดขึ้นภายในใจของเรา

ให้จดจ่ออยู่กับเฉพาะหน้านี้ตลอดไป ถ้าใครทำได้ งานทุกอย่างจะดีมาก เพราะมีสติจดจ่ออยู่ตรงหน้า งานก็คืองานอย่างเดียว จดจ่ออยู่ตรงนี้เลย รัก โลภ โกรธ หลงก็เข้าไม่ได้

ถาม : ถ้าเกิดขึ้นมา แวบขึ้นมา เราตัดให้เร็ว ?
ตอบ : ถ้ารู้ตัวก็รีบผลักออกไปให้เร็วที่สุด