[เถรี]

สมัยที่อาตมายังอยู่บ้านที่นครปฐม แถวนั้นคนจีนมาก เขาจะมีการเข้าสมาคมตระกูลแซ่กัน การเข้าสมาคม ก็คือ เวลามีการจัดงานในครอบครัวอื่น เราก็ต้องไปช่วยงานเขา โดยมีธรรมเนียมว่า ถ้าเขาเคยให้เราเท่าไร ต้องให้เขากลับไปไม่ต่ำกว่านั้น เช่น เขาเคยช่วยงานเรา ๑๐๐ บาท เราก็ช่วยงานเขากลับไป ๑๒๐ บาท

มีครอบครอบครัวหนึ่งไม่เคยจัดงานที่บ้านเลย มีแต่จ่ายให้บ้านอื่นอย่างเดียว ตัวเองไม่เคยได้สักที จึงตัดสินใจบวชลูกชาย ปรากฏว่างานนั้นพอลูกชายสึกออกมา เขาด่ากันทั้งตำบลเลย เพราะบวชลูกแค่สามวัน..!

วันแรกเลี้ยงอาหารเสร็จค่อยไปบวชลูกที่วัดตอนบ่าย วันที่สองเป็นพระเต็ม ๆ วันหนึ่ง วันที่สามสึกแล้ว กลับมาที่บ้านยังเก็บโต๊ะไม่เสร็จเลย เขาถึงได้สรรเสริญกันทั้งตำบลว่าตั้งใจจัดงานเอาเงิน ไม่ได้ตั้งใจจัดเอาบุญ

ครอบครัวอาตมาก็เข้าสมาคมเหมือนกัน แต่ที่บ้านไม่ค่อยมีงาน ไปช่วยที่อื่นตลอด พอถึงคราวอาตมาบวช แทนที่จะได้จัดงานบ้าง กลับหนีไปบวชที่อุทัยธานี พอพี่ชายเจอหน้าก็บ่นทุกที "คิดว่าจะได้ถอนทุนคืนบ้าง ท่านก็หนีไปบวชซะที่โน่นเลย"