เรื่องที่ ๑ เป็นเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาสด ๆ ร้อน ๆ ค่ะ
เหตุเกิดเมื่อวันวิสาขบูชา (๘ พฤษภาคม ๒๕๕๒) ที่ผ่านมา
ที่บ้านสบายใจ เมื่อหยกอดรนทนไม่ได้ ถามท่านจิตโตขึ้นมาว่า
"หลวงพี่คะ เวลาพิจารณาอาหาเรฯ ต้องพิจารณาจนรังเกียจในอาหารหรือเปล่าคะ?"
ท่านมองหน้านิดหนึ่ง เว้นจังหวะ แล้วตอบว่า
"อื้ม.. อย่างหนูต้องพิจารณาอาหาเรฯ แบบนี้ ลูก"
ท่านเว้นจังหวะให้คนหัวเราะค่ะ หัวเราะกันทำไมคะ? มีอะไรน่าขำกันคะนี่
แล้วท่านก็เทศน์ต่อว่า
"อร่อย ๆ ๆ ๆ ๆ" อันที่จริง ท่านออกเสียงว่า "อา-หย่อย" แถมยังมีเว้นวรรค
ให้คนหัวเราะ ทุกครั้งที่ท่านออกเสียง "อา-หย่อย" เสียงหัวเราะก็ยิ่งดัง
สุดท้ายท่านเองก็พูดไป ขำไป หัวเราะไป