พ้นเขตรัฐมอญ จะข้ามแม่น้ำซิตต็อง (สะโตง) ตำรวจจราจรเป่านกหวีดดังสนั่น ยอดโชเฟอร์ชิดขวาจอดทันที จราจรวิ่งอกตั้งมาบอกให้รีบไป รถทหารกำลังจะมา แล้วคุณเสือ...เป่าทำไมวะ ? รับบัตรผ่านแล้วรีบเผ่นข้ามด่วนจี๋..!
รถแวนสามคันพุ่งมาอย่างกับพายุ เฉียดรถของเราไปชนิดฝุ่นกระจาย รถยี.เอ็ม.ซี.สีเขียวทะมึนทะยานตามมารวดเดียว ๑๔ คัน..! ใครจะข้ามได้ไม่ได้ไม่ขอรับรู้ คณะของเรามุ่งหน้าลูกเดียว มาถึงสะพานขนาดเล็กช่วงถัดมา สะพานถูกน้ำเซาะขาด รถต้องอ้อมหลบลงไปกลางนา...
สะพานข้ามแม่น้ำสะโตงช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ (๒๒ มกราคม ๒๔๘๕)
เจ้าหน้าที่ยกธงแดงให้รถเราหยุดเพื่อที่อีกฝั่งจะได้ไปก่อน ท่านนาวินเรียกทิดจิตรให้ไปขอซื้อธง...”ธงมันศักดิ์สิทธิ์ โบกแล้วรถหยุดได้ เห็นมั้ย..? รีบไปซื้อมาเร็วๆ..!” เล่นเอาอาตมาหัวเราะจนสำลักฝุ่นแทบตาย..!
มันแกวกองพะเนินเทินทึกเมื่อเข้าเมืองพะยาจี พระเจดีย์กำลังปิดทองซ่อมแซมอยู่ มีงานสาธยายธรรมมาราธอนเพื่อหาทุน พวกเราควักย่ามทำบุญกันทุกรูป เด็กหญิง ๒ คนแบกแตงโมผ่าซีกมาเสนอขาย นี่มันบ่ายสองแล้วอีหนูเอ๊ย..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คิมหันต์ : 02-07-2011 เมื่อ 22:09
|