วัดตองไวมีสิ่งก่อสร้างมากมาย พวกเราเข้าชมพิพิธภัณฑ์ของวัด แผ่นดินพระพุทธศาสนา พระเจ้าสิบชาติ และพระพุทธเจ้า ๒๘ พระองค์ แล้วเดินนับพระอรหันต์ ๘๐ องค์ ที่เขาสร้างองค์โตกว่าคน กว่าจะครบ ๘๐ องค์ ก็เล่นเอาเหนื่อยลิ้นห้อยไปตาม ๆ กัน...
วงเวียนน้ำพุนกการเวก เป็นป้ายบอกทางไปในตัว
ฉันเพลที่ร้านค้าในวัด ๗ คนกินกันจนจุก คิดเป็นเงิน ๑,๑๗๕ จั๊ต ท่านตู่แสดงความเฟอะฟะด้วยการยกน้ำล้างมือขึ้นมาจะซดอยู่แล้ว ท่านชาไม่น่าห้ามเลย ไม่อย่างนั้นคงมีเรื่องอำกันอีกนาน ทิดจิตรซื้อส้มผลละ ๗ จั๊ตมาให้ล้างปาก แหม..มันเปรี้ยวน้อยกว่ามะนาวนิดเดียว..!
๑๑.๓๐ น. หม่องหม่องพาพวกเราซิ่งออกหลังเมือง เพื่อไปยังอำเภอไจ๊มะยอ หลังเมืองมีวงเวียนสร้างใหม่ เป็นนกการเวกจับอยู่เหนือน้ำพุ มีป้ายบอกทางพร้อมสรรพ วิ่งไปตามถนนที่มีต้นตาลขนาบ ๒ ข้าง แต่ละต้นอายุไม่หนี ๔๐-๕๐ ปี งามประทับใจทีเดียว..
ถนนสายต้นตาล เป็นจุดที่มักจะมาถ่ายภาพยนตร์กัน
ถัดจากช่วงนั้นเป็นต้นตาลรุ่นลูกรุ่นหลาน อายุระหว่าง ๕ – ๑๐ ปี อาตมาบำเพ็ญตนเป็นนางฟ้าโปรยเงินทำบุญเหมือนเดิม ทิดจิตรแวะบ้านญาติที่อยู่ทางนี้ครู่หนึ่ง แล้วบึ่งยาวมาถึงวัดพะยาจีของเมืองไจ๊มะยอ..
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 20-06-2011 เมื่อ 16:07
|