[เถรี]

การที่พวกเราได้ชุมนุมรวมกันในที่แห่งใดแห่งหนึ่ง เพื่อพร้อมกายพร้อมใจกันทำความดี นอกจากจะเป็นกายสามัคคี คือแสดงความพร้อมทางกายแล้ว ความพร้อมทางใจของเราก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน ว่าจะสามารถเข้าถึงสมาธิภาวนาได้ในระดับที่สูงแค่ไหน

การที่ภาวนาแล้วสมาธิจะทรงตัวหรือไม่ทรงตัว สติของเราจะต้องจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจเข้าออก อย่าปล่อยให้หลุดไปสู่ที่อื่น หายใจเข้ากำหนดรู้ตามเข้าไปพร้อมกับคำภาวนาหรือภาพพระของเรา หายใจออกกำหนดรู้ตามออกมาพร้อมกับคำภาวนาหรือภาพพระของเรา ถ้าหากว่าลมหายใจเบาลง ให้กำหนดรู้ว่าลมหายใจตอนนี้เบาลง ถ้าคำภาวนาหายไป ให้กำหนดรู้ว่าตอนนี้คำภาวนาหายไป

อย่าอยากให้ลมหายใจเบาลง อย่าอยากให้คำภาวนาหายไป ขณะเดียวกันเมื่อลมหายใจเบาลงหรือคำภาวนาหายไป ก็อย่าไปดิ้นรนเพื่อที่จะให้หายใจใหม่ หรือภาวนาใหม่ เรามีหน้าที่กำหนดรู้ไว้เท่านั้น ส่วนสภาพจิตจะดำเนินไปในลักษณะไหน เป็นเรื่องของจิตใจ เป็นเรื่องที่แล้วแต่สมาธิจะชักจูงไป

เรามีหน้าที่เหมือนกับคนดู หนังเรื่องนี้จะเล่นอย่างไร เรามีหน้าที่คอยดูตามไปเฉย ๆ ไม่ได้มีหน้าที่ลงไปเล่นกับเขาด้วย ถ้าใครสามารถทำดังนี้ได้ ตัวสมาธิภาวนาก็จะทรงตัวและมีความก้าวหน้าได้เร็ว

ลำดับต่อไปนี้ ก็ขอให้ทุกคนตั้งใจกำหนดดู กำหนดรู้ ในเรื่องของลมหายใจเข้าออก เรื่องของคำภาวนา ตลอดจนกระทั่งเรื่องของภาพพระของเรา โดยตั้งกำลังใจว่า ตอนนี้เรามีศีลทุกสิกขาบทบริสุทธิ์ เราจะปฏิบัติสมาธิภาวนานี้เพื่อเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา ถ้าหากว่าเราสิ้นชีวิตลงไปตอนนี้ เราก็ขอไปที่เดียวคือพระนิพพาน

ใครสามารถยกจิตขึ้นไปบนนิพพานได้ ก็ขอให้ยกจิตขึ้นไปกราบพระบนนิพพาน ใครที่ไม่สามารถทำได้ ก็ให้นึกถึงพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งที่เรารักเราชอบมากที่สุด กำหนดว่าเป็นรูปนิมิตแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ใกล้ชิดกับเราเสมอ ถ้าหากว่าเราสิ้นชีวิตลงไปตอนนี้ เราขอไปอยู่ที่พระนิพพานกับพระองค์ท่าน

ให้กำหนดกำลังใจอย่างนี้ไป จนกว่าจะได้รับสัญญานบอกว่าหมดเวลา


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันศุกร์ที่ ๑ เมษายน ๒๕๕๔