"เขาขออนุญาตนำพระไปช่วยค้นหา ก็ให้ผู้ช่วยเจ้าอาวาสคือพระครูน้อย พาพระไปด้วยกัน ๕ รูป เดินทางเข้าไปช่วยค้นหา ก็ปรากฏว่าทางในทุ่งใหญ่เละมาก เละขนาดรถขับเคลื่อนสี่ล้อที่ไม่มีเครื่องกว้านก็ไปไม่ได้
รถจึงไปส่งพระได้แค่หน่วยพิทักษ์ป่าทินวยเท่านั้น แล้วที่เหลือก็เดินกันเอง ๒ วัน ๒ คืน เพื่อเข้าไปให้ถึงจุดนั้น ก็แปลว่า กว่าจะไปถึงพระท่านก็หลงไปแล้ว ๕ วัน พอท่านไปค้นหากัน ๒ วัน ก็รวมเป็น ๗ วัน
ไม่มีใครส่งข่าวออกมา ทางด้านแม่ของพระก็ร้อนใจ ไปแจ้งความว่าคนหาย ขอให้หน่วยงานต่าง ๆ ช่วยตามหา เผอิญว่าเขามีเส้นสายเป็นถึงรัฐมนตรีด้วย เรื่องก็เลยบรรลัยตอนนี้ สารพัดหน่วยงานจากที่ไม่ได้คิดอยากจะช่วย ก็แห่กันไปมืดฟ้ามัวดิน ปรากฏว่าไปไม่ทัน เพราะว่าพระของเราโผล่ออกมาเสียก่อน
ที่เหลือเชื่อก็คือท่านไม่ได้หลงจริง ๆ ท่านนั่งรอเพื่อนอยู่ตรงนั้น เพื่อนที่ไปหาทางออกนั่นแหละที่หลงทาง กลับไปหาท่านไม่เจอ เตลิดไปไหนทางไม่รู้ จึงไปขอให้ชาวบ้านช่วยกันตาม แล้วก็ตามไม่เจอด้วย
ตอนหลังที่มาเจอเพราะว่า ชาวบ้านที่เขาปล่อยควายไปเลี้ยงในป่า ถึงเวลาเขาก็ไปตามควายของเขา ปรากฏว่าไปเจอที่ไม่ใช่ควายแทน..! ก็เลยพาพระออกมาได้"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 26-01-2011 เมื่อ 02:54
|