บ่ายโมงเศษมาถึงด่านมอญ ผู้โดยสารลงเดินกันหมด เหลือบนเรือรวมอาตมาด้วยแค่สี่คน จ่ายค่าผ่านทางแล้วนายท้ายพามาส่งที่ท่าเทียบเรือชองโส่ง อาตมาคว้าย่ามสะพายบ่า บอกนายท้ายว่าขอเงินคืนหมื่นหนึ่ง เอาคนมาขนาดนี้จ่ายให้สามพันถือว่ามากสุดขีดแล้ว..!
นายท้ายแกตีหน้าพิกล บอกอ้อมแอ้มว่าทำไมไม่บอกก่อนถึงด่านมอญ เงินให้ไว้กับเมียหมด และเมียเขาขึ้นที่ด่านมอญไปแล้ว อ้าว..ไอ้เวลล์...ตอนแรกเอ็งไม่บอกว่าเมียมาด้วย แบบนี้มันเล่นแง่นี่หว่า อาตมามองไปที่ป้อมยาม เห็นทหารยืนอยู่สองนาย คว้ามือมันบอกว่าไปคุยกันต่อหน้าทหารโน่น..!
นายท้ายบอกว่าเมียมันหอบเงินขึ้นจากเรือตั้งแต่ด่านมอญนี้แล้ว..!
นายท้ายตัวดีหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ยกมือไหว้ขอโทษขอโพย บอกว่าอย่างไรก็ไม่มีให้จริง ๆ เพราะเมียเขาเอาไปหมดแล้ว ไอ้เจ้านี่ต้องให้โล่สามีดีเด่น..! จนมันสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า มาคราวหน้ามันจะให้นั่งเรือฟรี ๆ อาตมาจึงยอมเลิกรากันไป...
ความจริงอาตมาไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำอะไรหรอก ที่แกล้งเขี้ยวกับเขาเพื่อเป็นการตัดไม้ข่มนามเอาไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นมันจะเห็นคนไทยเป็นหมูสยามอยู่ร่ำไป กำชับมันว่าสัญญาอะไรไว้จำให้แม่นนะ ไม่อย่างนั้นพ่อจะเอาทหารตามทวงถึงบ้านเลยซิเอ้า..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:09
|