ที่น้ำตื้นบางช่วงก็สั้น บางช่วงก็ยาว อาตมานั่งสบายอยู่คนเดียว เดี๋ยว ๆ ก็ลงเดินกันที ทุกลำที่ตามกันมามีสภาพเหมือนกันหมด ดูทั้งผู้หญิงทั้งคนแก่แล้ว อดชื่นชมพวกเขาไม่ได้ ช่างทรหดอดทนกันชนิดสุดใจขาดดิ้น บ้านเราลำบากนิดก็ไม่ไปแล้ว...
น้ำตื้นมากไปต่อไม่ได้ ก็ต้องช่วยกันเข็นเรือไป
สิบโมงเช้าแดดจัดจ้าขับไล่หมอกและความหนาวเย็นไปจนสิ้น เครื่องเรือสำลักพรืด ๆ แต่ยังไปต่อได้ หยุดรับผู้โดยสารอีกหนึ่งคนก็ได้เวลาเพลพอดี แวะเข้าไปยังหมู่เรือนแพหาอาหารรองท้อง นายยาวกับนายทองช่วยจ่ายค่าอาหารให้ ขอให้เจ้าภาพจงเจริญ...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:22
|