แปดโมงเช้ามาถึงด่านตรวจของทหารกะเหรี่ยง เรือเข้าเทียบเพื่อเปลี่ยนใบพัด หลายคนฉวยโอกาสกินข้าวเช้า เรือลำอื่นที่ตามหลังมาทันกันตรงนี้เอง เมื่อเปลี่ยนใบจักรเรียบร้อยก็ออกตัวตามกันไปทั้งขบวน บางคนที่สั่งข้าวห่อมา จัดการกินกันบนเรือนี่แหละ...
เกือบเก้าโมงเช้ามาถึงแก่งใหญ่ เรือที่กำลังพุ่งข้ามแก่งดับเอาดื้อ ๆ อีกหน บรรลัยละงานนี้..! มันเป็นแก่งโล่ง ๆ ไม่มีอะไรให้ยึดเหนี่ยวได้เลย ทุกคนต้องลุกขึ้นขย่มเรือพร้อม ๆ กันเป็นจังหวะ เพื่อชลอความเร็วให้ช้าลง ยังดีที่ไม่เกยหินพลิกคว่ำ เลยแก่งไปถึงท้ายน้ำจึงคว้าต้นไม้เอาไว้ได้...
แก่งโล่ง ๆ แบบนี้จะให้ยึดอะไรดีละพ่อคุณแม่คุณเอ๋ย..!
น้ำมันหมด..! พ่อคุณแม่คุณเอ๋ย..! มันไม่รู้จักเอาบทเรียนที่พบมาปรับปรุงกันซะบ้างเลย อีแบบนี้ถึงตายไปก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเองที่อยากมากับมัน เติมน้ำมันแล้วทวนแก่งขึ้นไปใหม่ ช่วงต่อจากนี้น้ำตื้นลงทุกขณะ บางตอนเรือวิ่งเสียดสีกับทรายใต้น้ำ แต่ก็ยังพอไปได้ ไม่น่าเชื่อว่าแค่อาทิตย์เดียว น้ำจะลดได้ขนาดนี้...
รับคนขึ้นมาอีกสามคน จะไปชองโส่งเช่นกัน เรือหนักขึ้นคราวนี้ต้องลงช่วยกันเข็นผ่านที่ตื้น พ้นแล้วค่อยไปต่อได้ บางช่วงตื้นจัดต้องให้คนลงหมดยกเว้นอาตมา เขาพากันเดินลัดไปบนบก ส่วนเรือเปล่าพาอาตมาวิ่งทวนน้ำขึ้นไปรอรับข้างหน้า บางคนขี้เกียจลัดป่าก็เดินลุยน้ำไปเลย ยอมเปียกนิดหน่อยดีกว่าบุกป่าตั้งไกล...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย วสันต์วิษุวัต : 13-01-2011 เมื่อ 03:22
|