[เถรี]

"ถ้าได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งของนิกายเซน ท่านดอกบัวใต้น้ำเขียนเอาไว้ ก็คือ ท่านจะเป็นบัวเหล่าที่สาม หลังจากที่ท่านบรรลุธรรมแล้ว ท่านจึงใช้นามปากกาใหม่ว่า บัวพ้นน้ำ หนังสือเล่มนี้ถ้าจำไม่ผิด อาจารย์เสถียร โพธินันทะท่านแปลไว้

กล่าวถึงความเป็นมาเป็นไปของนิกายเซน ตั้งแต่ท่านโพธิธรรมเถระ (สังฆปริณายกองค์ที่ ๑ ของจีน) เดินทางจากอินเดียเข้าไปเผยแผ่ธรรมในสมัยของพระเจ้าเหลียงบู่ตี้ ที่เรารู้จักกันในนามของพระอาจารย์ตั๊กม้อ ปรมาจารย์แห่งเส้าหลิน เราจะเห็นความยากลำบากของท่าน ท่านปรมาจารย์ตั๊กม้อต้องนั่งกรรมฐานหันหน้าเข้าหาข้างฝาอยู่ ๙ ปีเต็ม ๆ กว่าจะมีคนเห็นความดีของท่าน และมาขอให้ท่านสอน

ท่านปรมาจารย์องค์ที่ ๒ คือ ท่านฮุ่ยเข่อ อยากเรียนธรรมมาก ท่านตั๊กม้อถามว่า มีกำลังใจที่จะเรียนสักเท่าไร ท่านฮุ่ยเข่อถึงขนาดตัดแขนตัวเองข้างหนึ่งถวาย เพื่อเป็นการยืนยันความตั้งใจ

สังฆปริณายกองค์ที่ ๖ คือ ท่านเหว่ยหลาง หรือที่แต้จิ๋วเรียกว่า ฮุ่ยเหนิง ท่านต้องซ่อนตัวอยู่ในป่าเป็นเวลา ๒๐-๓๐ ปี เพื่อรอเวลาที่เหมาะสมแล้วออกมาเพื่อเผยแผ่ธรรม ต้องทนความลำบากอยู่กับบรรดาพรานป่าต่าง ๆ ท่านเป็นพระกินเจ แต่พรานเขาล่าสัตว์ มีแต่เนื้อสัตว์อยู่ทุกวัน ท่านจึงใช้วิธีผสมผสานกัน พูดง่าย ๆ ว่าไม่กินเนื้อ แต่ขออนุญาตลวกผักในน้ำต้มเนื้อของพราน

ท่านทนลำบากอยู่ ๒๐ กว่าปี กว่าที่จะได้เวลาที่เหมาะสมแล้วจึงออกไปเผยแผ่ธรรม ทั้งที่ท่านได้บาตรและจีวรของพระมหากัสสปะไปจากพระสังฆปริณายกองค์ที่ ๕ ถือว่าเป็นบุคคลที่ได้รับการถ่ายทอดให้เป็นปรมาจารย์นิกายเซนองค์ใหม่ ต้องรอจนเรื่องที่ท่านได้รับแต่งตั้งนี้แพร่กระจายออกไป จนคนเลื่อมใสมาก เรียกร้องมาก ท่านถึงได้ปรากฏตัวออกมา ถ้าออกมาก่อนหน้านั้นอาจจะมีอันตรายถึงแก่ชีวิต เพราะผู้ที่ความสามารถไม่ถึงแต่อยากดังมีอยู่มาก อาจจะส่งคนมาทำร้ายท่านเพื่อแย่งบาตรและจีวร ท่านจึงต้องทนลำบากอยู่ในป่านานขนาดนั้น"