บ่ายสองเศษเครื่องติดขึ้นมาได้ นายท้ายค่อยสีหน้าดีขึ้น เอาขวานไปคืนเขาแล้วพาเรือออกอย่างทะนุถนอม แต่เจ้าประคุณเถอะ มันไปได้สักสิบห้านาทีก็น็อกดับไปอีก..! แต่ยังดีที่พ้นสายตาทหารมาไกลแล้ว อาตมาปักถ่อผูกเรือให้ ขณะที่นายท้ายเข้าปล้ำกับเครื่องต่อไป...
รื้อออกมาเป็นชิ้น ๆ ก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้มันติดขึ้นมาได้ จนเกิดน้ำโหขึ้นมาสุดจะยับยั้งไหว นายท้ายแกทุบเครื่องเรือโครม ๆ เป็นการระบายโทสะ ยังดีที่มีเรือของพรรคพวกเขาผ่านมาพอดี ไม่เช่นนั้นมีหวังเครื่องพังบรรลัยหมด แต่พรรคพวกที่มาช่วยดูให้ ก็หมดปัญญาที่จะช่วยเช่นกัน...
พ้นหน้าทหารมาได้ก็จริง แต่ก็มาได้แค่นี้เอง..!
มีเรือชาวบ้านแวะมาดู ๓ ๔ ลำ มากหมอก็มากความ ช่วยกันคุ้ยแคะแกะเกาอย่างไรก็ไม่ติด พอดีมีเรือกระแชงบรรทุกของจากไร่จะไปเมืองจะอีน พวกเขาจึงหันไปมะรุมมะตุ้มสินค้าบนเรือแทน ส้มโอลูกเบ้อเร่อเบ้อร่า เขาขาย ๔ ลูก ๕๐ จั๊ตเท่านั้น ต่อรองกันครื้นเครงไปเลย...
ย้ายแยกแตกกระจายไปตามทางใครทางมัน สี่โมงเย็นเรือติดขึ้นมาได้อย่างไรก็ไม่รู้ นายท้ายแกพาเรือออกแบบลุ้นจนตัวโก่ง กลัวเครื่องจะดับอีก ไม่กี่นาทีต่อมามีแม่ค้ากระเดียดกระจาดขนมโบกมือเรียก นายท้ายเทียบเข้าไปรับ อย่างน้อยก็มีเพื่อนร่วมชะตากรรมเพิ่มมาอีกคน...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 22-11-2010 เมื่อ 16:36
|