[คิมหันต์]

มีเสียงเอะอะกันอยู่ที่ท่าน้ำ สักครู่มีโยมวิ่งมาตามครูบาน้อยลงไปดู เห็นท่านสุโภคะกำลังปั๊มหัวใจหนุ่มน้อยคนหนึ่งอย่างตั้งอกตั้งใจ บอกว่านายนี่สลบอยู่ตั้งแต่เมื่อไรไม่มีใครรู้ มาเอะใจตรงที่เรียกแล้วแกยังนั่งคอพับคออ่อนอยู่ พอจับตัวเข้าก็รูดลงไปกองกับพื้นเลย..!

อาตมาจับชีพจรดูเห็นเต้นเป็นปกติดี ครูบาน้อยบอกว่าให้หามไปไว้ที่บ้านก่อน หลังเพลจะตามไปช่วย อาตมาให้สงสัยเป็นกำลัง ช่วยคนแทนที่จะรีบช่วยตอนนี้ ดันไปรอจนหลังเพล แบบนั้นคงจะได้ช่วยบังสุกุลกระมังพ่อคุณ..? ครูบาน้อยหัวเราะเฉยเสีย อาตมาจึงต้องปล่อยตามสบายของท่าน...

ศาลาหอพระหรือศาลาการเปรียญวัดหนองบัว ใหญ่แต่เก่าจนหมดสภาพ..!

หลังเพลท่านนาวินเดินหาหญ้าขัดมอญ บอกว่าต้องเอาชนิดใบกลมเท่านั้น สำหรับคนที่เป็นลมชักสลบแบบนี้ ให้กลั้นใจรูดใบมา ๑ กำมือ ขยำกับน้ำหยอดหู จมูก ปาก และทาฝ่ามือฝ่าเท้า ถ้าไม่เกินสามชั่วโมงรับรองว่าหายเป็นปกติทุกราย มิน่าล่ะ...ถึงทำเป็นไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลย...

ได้ยามาอีกหลายขนาน ใครเป็นโรคภัยอะไรตามนี้โปรดทดลองดู ภูมิปัญญาชาวบ้านที่สั่งสมมาหลายชั่วอายุคน ถ้าไม่ดีจริงคงไม่มีเชื้อสายสืบมาถึงพวกเราเป็นแน่ บางอย่างชาวต่างชาติจดลิขสิทธิ์เอาของเราไปแบบหน้าด้าน ๆ จนเราต้องไปซื้อเขาแพง ๆ อย่างน่าเจ็บใจ...