พระอาจารย์เล่าเรื่องที่โดนมารทดสอบให้ฟังว่า "เมื่อสองสามวันก่อน แฟลชไดร์ฟที่บรรจุข้อมูลได้หายไป มีข้อมูลรายงานสองเล่มที่ยังทำไม่เสร็จคาอยู่ในนั้น ตัดใจว่าทำรายงานใหม่ก็ได้ เพราะหาแฟลชไดร์ฟจนละเอียดทุกซอกทุกมุมแล้วก็ไม่เจอ
ปรากฏว่าเช้าวันที่ไปยุ่งกับกรรมของชาวบ้านนั่นแหละ แฟลชไดร์ฟมาวางอยู่บนกระเป๋าโน้ตบุ๊ค ซึ่งเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะเราหิ้วกระเป๋าใบนี้ไปหลายต่อหลายที่ แล้วอยู่ ๆ แฟลชไดร์ฟจะไปวางอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร
เรื่องอย่างนี้เจอมาบ่อยเสียจนชินแล้ว จะมีใครบางคนแกล้งขโมยของสำคัญบางอย่างเพื่อทดสอบอารมณ์เรา พอเราไม่ใส่ใจ ทำความกระทบกระเทือนแก่เราไม่ได้ เขาก็จะคืนให้ แต่ก่อนหน้านี้เขาคืนแบบซุก ๆ ไว้ ทำเหมือนกับว่าเราลืม หาไม่ทั่วเลยไม่เจอ แต่คราวนี้เขารู้ว่าเราไม่ลืมแน่
ถ้าเป็นคนอื่นคงไปนั่งคลุ้มคลั่งว่าตัวเองแก่จนเป็นอัลไซเมอร์แล้วหรือ แต่นี่เรามั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ เขาก็เลยเอามาคืนให้โต้ง ๆ ว่าเอาไปเองจริง ๆ
อย่างครั้งก่อนตอนฉันข้าวก็เหมือนกัน ปกติฉันเช้าหรือฉันเพล แม่ชีเขาจะเตรียมกาน้ำร้อนเอาไว้ให้ เพราะอาตมาติดนิสัยตอนไปพม่าว่า ประเทศเขาสิ่งของสกปรกมาก ก็เลยลวกน้ำร้อนก่อน จึงติดเป็นนิสัยว่าจะลวกจานลวกช้อนด้วยน้ำร้อนเสมอ
วันนั้นพอขึ้นไปแล้วไม่เห็นกาน้ำร้อน มองซ้ายมองขวา เห็นคนอื่นงานเต็มมือหมด คิดว่าเขาคงจะลืม ก็หยิบเหยือกน้ำเย็นขึ้นมา ตั้งใจจะล้างด้วยน้ำเย็น ปรากฏว่ากาน้ำร้อนเด้งขึ้นมาต่อหน้าต่อตา พระสี่ห้ารูปที่นั่งข้าง ๆ อ้าปากหน้าตาค้าง สงสัยว่ากาน้ำร้อนโผล่มาจากไหน..!
ความจริงก็ตั้งอยู่ตรงนั้นแหละ แต่เขาบังไม่ให้เห็น มาทดสอบเรา ถ้าเป็นคนอื่นประเภทขี้โมโหหน่อย อาจจะด่าไปแล้ว ว่าของที่เคยตั้งอยู่ทุกวันทำไมไม่เอามาให้ แต่เรามองเห็นคนอื่นงานเต็มมืออยู่ก็คิดว่าเขาอาจจะลืม จนกระทั่งบัดนี้พระทั้งสี่รูปนั้นก็ไม่รู้ว่ากาน้ำร้อนโผล่มาได้อย่างไร เราก็ไม่ได้อธิบายให้ฟัง เขาทดสอบแบบนี้สนุกมากเลย
ฉะนั้น..ระวังตัวระวังใจให้ดี ถ้ามารทดสอบใคร แปลว่าคนนั้นมีคุณค่าพอจะให้ทดสอบได้แล้ว ถ้าเขายังไม่ทดสอบแปลว่าเรายังแย่อยู่ เราก็คิดว่าจะทดสอบไปทำไม ไม่มีประโยชน์อะไรสักหน่อย แต่เขาก็ออกข้อสอบได้ทุกที ส่วนใหญ่มักจะชอบทดสอบตอนเราเหนื่อยมาก ๆ หิวมาก ๆ เจ็บไข้ได้ป่วย ประเภทง่วงนอนจนตาปิด คือเขารู้ว่าจังหวะนั้น ถ้ากำลังใจไม่ดีเราก็เสร็จเขา..!"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 16-09-2010 เมื่อ 10:10
|