[ลัก...ยิ้ม]

ท่านก็ขยับเท้าเดินมาที่ประตูบ้านพร้อมสั่งว่า “ไปเอาน้ำมาล้างตีนพระ” ท่านจะใช้สรรพนามแทนตัวท่านว่าพระ

เบื้องแรกข้าพเจ้า ไม่รู้ว่าท่านเป็นใคร? แต่แปลกใจว่าท่านรู้จิตเราว่ากำลังคิดอะไร? คงไม่ธรรมดาแน่ จึงบอกท่านว่า “เข้าไปได้เลย ไม่ต้องล้างหรอก” หลวงพ่อ ท่านว่า “ไม่ได้ต้องล้าง มันไม่เป็นมงคลกับบ้านเรือน” ก็ได้ความรู้อีกอย่างหนึ่ง

จึงไปตักน้ำใส่ถังมาล้างเท้าให้ท่าน แล้วใช้ผ้าขนหนูเช็ดเท้าจนแห้ง ท่านเดินไปนั่งที่โต๊ะรับแขก ได้กราบท่านแล้ว ท่านก็กล่าวว่า “มาหาลูกศิษย์จะเป็นไหม?”

ข้าพเจ้าเฉยอยู่ คิดอยู่ในใจ พระรูปนี้แปลกจริง ๆ เดินตามหาลูกศิษย์ !!! เราไม่ต้องพูดเลย ท่านบอกว่า “ไม่แปลก ไม่บ้า คนอยากเป็นลูกศิษย์กันทั้งนั้น ”

ข้าพเจ้าคิดต่อ ขี้คุยจริง ๆ เสียงท่านพูดอีก “ไม่ใช่คุย ! จะเป็นหรือไม่ ? ไม่ต้องคิดอยู่ จะพูดก็พูดมา คนบางคนดื้อมากต้องลงพรหมทัณฑ์ ไม่ต้องมีความเมตตาปรานีต่อกัน จะอยู่ก็ช่าง จะไปก็ช่าง จะสุขก็ช่าง ทุกข์ก็ช่าง จะได้สำนึกตัว!!! อย่าทำตัวเหมือนไก่ได้พลอย ไม่รู้คุณค่า กินก็ไม่ได้ เขี่ยเล่นได้อย่างเดียว แล้วไม่รู้คุณค่าพลอย”

ในจิตของข้าพเจ้ารู้สึกพรั่นพรึง ใจเต้นแรง มีเสียงบอกมาว่า “ไม่ต้องตกอกตกใจ เป็นคนเก่งนี่” ตอนนั้นคิดได้อย่างเดียวว่า พระองค์นี้ น่ากลัวไม่ใช่ธรรมดาเสียแล้ว