[ลัก...ยิ้ม]

หลวงพ่อรู้วาระดับขันธ์

หลวงพ่อเป็นพระผู้มาโปรดให้ชีวิตใหม่กับข้าพเจ้าโดยแท้จริง ท่านได้แสดงบารมีของท่านให้เห็นอีกมากมายไม่ได้เขียนเอาไว้ อย่างเช่น ท่านให้โชค บอกเลขสามตัวให้รู้ แต่ข้าพเจ้าไม่เคยได้เพราะไม่ยอมซื้อ ท่านให้มาไม่น้อยกว่าสามสิบครั้ง ไม่เคยซื้อเลยสักครั้ง เท่าที่ทราบท่านไม่บอกกับใครนอกจากข้าพเจ้า ท่านรู้ว่าไม่เล่น ท่านรู้วาระจิตของข้าพเจ้า

ในสิ่งที่ข้าพเจ้าคิดตั้งใจจะถาม ท่านจะพูดก่อนทุกครั้งไป ท่านไปเยี่ยมข้าพเจ้าในโรงแรมขณะไปดูงานในต่างประเทศ แสดงการระลึกชาติให้ดู บอกกล่าวเรื่องต่าง ๆ อย่างแม่นยำไม่เคยผิดพลาด เป็นต้น

หลังจากท่านไปอยู่ที่วัดแล้ว ท่านก็เดินทางมาเยี่ยมมานอนกับข้าพเจ้าเป็นประจำ ห้องพระเป็นสิทธิของท่าน มาครั้งละ ๕ วัน ๗ วันเช่นนี้ไม่ขาด

ท่านได้ไปหาข้าพเจ้าที่ทำงานในตอนบ่ายวันหนึ่ง ข้าพเจ้าก็ถวายน้ำชา กาแฟตามปกติ ท่านเรียกเข้าไปหา จับมือข้าพเจ้าเอาไว้ ดูนุ่มนวล อบอุ่นใจมากขณะนั้น ท่านมองหน้าข้าพเจ้าอยู่พักหนึ่ง ข้าพเจ้าจึงบอกหลวงพ่อว่า “วันนี้หลวงพ่อมาแปลก มีอะไรหรือ? บอกได้ไหม?” ท่านบอกว่า “ได้” ท่านว่า “เราสองคน จะพบกันครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ”

หัวใจของข้าพเจ้าแทบหยุดเต้น ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าอะไร แต่ความรู้สึกเหมือนจะต้องสูญเสียสิ่งที่เคารพ รักบูชา ของมีค่าจะต้องจากเราไป ท่านทิ้งระยะนิดหนึ่ง จึงบอกว่า “อย่าตกใจ ตั้งสติให้ดี อย่าเสียใจ อย่าอาลัย อย่าเป็นห่วงเพราะไปดี ถึงเวลาจะต้องกลับ หมดภาระหน้าที่แล้ว หลวงพ่อไม่ไปไหน อยู่ในใจนั่นแหละ นึกถึงหลวงพ่อทำแต่สิ่งที่ดี ปฏิบัติตามที่หลวงพ่อสอน หลวงพ่อก็จะอยู่ในใจตลอด”