ผ่านไปชั่วโมงครึ่ง จึงทราบว่าแพขนานยนต์ลำใหญ่เสีย ลำเล็กไปรับงานที่ไหนก็ไม่รู้ มีตำรวจร่างอ้วนมาช่วยจัดระเบียบแถวรถเสียใหม่ ให้พวกรถบรรทุกไปรวมกันอยู่แถวหนึ่ง พวกรถเล็กไปรวมกันอยู่ด้านหนึ่ง บอกให้ดีใจว่า ถ้าแพมาแล้วจะให้รถเล็กไปก่อน เพราะจะไปได้ทีละมากกว่า ถ้ารถบรรทุกลงไม่กี่คันก็เต็มแพแล้ว...
สำรวจตลาดต่อ ทุกร้านมีโปสเตอร์ดาราทั้งนั้น และมีซ้ำกันอยู่ไม่กี่คน ดาราหญิงล้วนแล้วแต่อวบท้วมล่ำบึ้ก หาที่เอวบางร่างน้อยไม่ได้สักราย เครื่องดื่มมึนเมามีเบียร์ตราเสือ คู่แข่งกับเบียร์ตราเรือการเวก น้ำดำยี่ห้อดังไม่มีทั้งคู่ ได้ยินว่าถูกบริษัทแม่ที่อเมริกาถอนการลงทุนกลับ เนื่องจากการละเมิดสิทธิมนุษยชนของรัฐบาลทหาร...
![](http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=6272&stc=1&d=1278359389)
ถ้าไม่อวบระยะสุดท้าย ไม่มีทางทางได้เป็นดาราพม่า..!
สี่โมงครึ่งแพเล็กเก่างั่กกั้กมาจากไหนไม่รู้ ? มารับทั้งรถทั้งคนที่ตกค้างยาวเกินสิบกิโล รถใหญ่ไม่มีใครยอมเสียสละให้รถเล็ก เนื่องจากว่าถ้าหมดเวลาทำการตอนหกโมงเย็นแล้ว ใครจะไปจะมาต้องเช่าเหมาลำ ซึ่งต้องจ่ายแพงกว่าปกติหลายเท่า โซยุนท์บอกว่าจะนอนเฝ้ารถเอง ให้พวกเราข้ามไปหารถสองแถวกลับวัดไปก่อน...
![](http://www.watthakhanun.com/webboard/attachment.php?attachmentid=6273&stc=1&d=1278359389)
ยัดทั้งคนทั้งของจนล้นขึ้นหลังคา มันยังรับผู้โดยสารเพิ่มไปเรื่อย..!
กว่าจะจัดรถลงแพ กว่าจะวิ่งข้ามอ่าวเมาะตะมะ ก็ ๑๗.๓๐ น. ยังต้องเดินอีกเป็นไมล์เพื่อไปขึ้นรถสองแถว ทันเที่ยวสุดท้ายพอดี มันยัดคนเข้าไปแน่นเอี๊ยด มีของล้นหลังคา วิ่งไปก็หยุดเก็บของไปเพราะตกอยู่เรื่อย มาถึงมุด่งทุ่มครึ่ง ท่านนาวินพาแวะฉันน้ำที่บ้านญาติก่อน จากนั้นเดินฝ่าความมืดกลับวัดเจ้าไวกัน...
ท่านอาจารย์ใหญ่จะชวนคุย แต่อาตมารีบขอตัวก่อน มันปวดท้องขี้ ขืนให้ท่านคุยไม่เลิกมีหวังขี้ราดกันพอดี ปล่อยท่านนาวินคุยไปคนเดียว เข้าส้วมแล้วมาสรงน้ำ ซักผ้า เสร็จงานรู้สึกปวดเมื่อยไปหมด เสียงแว่ว ๆ ว่าโซยุนท์มาแล้ว แพเที่ยวสุดท้ายรับมาแต่รถเล็ก เพราะน้ำลงมาก รับรถใหญ่จะเข้าเทียบท่าไม่ได้ นับว่าโชคดีไป...
คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คิมหันต์ : 06-07-2010 เมื่อ 22:52
|