อบรมที่เกาะพระฤๅษี วันที่ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๐
วันนี้มีพระใหม่มากหน่อย พระใหม่ให้จำไว้ว่า เรื่องศีลเราต้องเน้นให้หนักที่สุด ถ้าหากรู้สึกว่าศีลมีมาก ระวังรักษายาก ให้ระวังใจตัวเดียวก็พอ แต่ว่า
นวโกวาท* หรือหนังสือ
ศีลของพระ** อย่าให้ห่างมือ
สมัยที่ผมบวชใหม่ ๆ ผมจะอ่านนวโกวาททุกเย็น ทั้ง ๆ ที่มีพระวินัยที่หลวงพ่อท่านเปิดเป็นปรกติ แต่ว่าผมจะดูหนังสือเทียบเคียงไปด้วย ว่าผมตีความตรงกับหลวงพ่อไหม ?
ผมจะไปดูรายละเอียดในหนังสือ
อุปกรณ์วินัยมุข*** จะมีอธิบายว่า ศีลแต่ละข้อเป็นอย่างไร ? ผมจะมีรหัสเฉพาะของผม ข้อไหนที่อันตราย ต้องอาบัติได้ง่าย โดนแล้วขาดความเป็นพระ หรือว่าขาดความเป็นพระชั่วคราว ผมจะมีดาวสีแดง ๆ กาไว้สามดวงสี่ดวงเลย
ถ้าข้อไหนโดนยากขึ้นมานิดหนึ่ง ก็จะเป็นสองดาวสีแดง ข้อไหนที่โดนยากขึ้นมาอีกหน่อย ก็ดาวเดียวสีแดง ถ้าข้อไหนโอกาสที่จะขาดไม่มี ผมก็วงกลมสีน้ำเงินเอาไว้
เพราะฉะนั้น พอเวลาผมเปิดทวนจะเร็วมาก เร็วตรงที่ว่า เราควรจะดูข้อไหนก่อนข้อไหนหลัง โดยเฉพาะเรื่องของ
เสขิยวัตร**** แม้ว่าจะเป็นศีลที่พวกเราคิดว่าเล็กน้อย แต่ว่าไม่ใช่
จริง ๆ แล้วเสขิยวัตรเป็นศีลที่ใหญ่และสำคัญมาก เพราะว่าเกี่ยวกับสารูปและจริยาวัตรต่าง ๆ ที่เราต้องปฏิบัติ จัดเป็นส่วนของรายละเอียด ถ้าหากว่าจิตของเราไม่ละเอียดพอ ก็จะมองข้ามไป แล้วถ้ามองข้ามเมื่อไร ก็จะสร้างความเสียหาย นอกจากตัวเองแล้ว ยังเสียหายแก่พระศาสนาเป็นอย่างมากด้วย
สมัยก่อน
ภิกษุฉัพพัคคีย์***** มี
พระปัณฑุกะ****** เป็นต้น มีพรรคพวกรวม ๖ ท่านด้วยกัน พวกนี้เป็นต้นบัญญัติศีลทั้งนั้น ท่านทั้งหลายเหล่านี้ จะมีสารูปและการแสดงออกที่ไม่เหมือนกับพระ ทำให้ชาวบ้านเขาตำหนิติเตียนศาสนาพุทธได้มาก
ผมเองก็สงสัยว่า ท่านทั้งหลายเหล่านี้ ทำแล้วทำอีก โดนอาบัติแล้วโดนอาบัติอีก แหกคอกไปเรื่อย ทำไมไม่มีโทษหนักเสียที ? ปรากฏว่าแทบทุกครั้งท่านจะเป็น
อาทิกัมมิกะ******* คือเป็นคนแรกที่ทำ ในเมื่อเป็นคนแรกที่ทำ ข้อห้ามยังไม่มี ถือว่ายกประโยชน์ให้ ครั้งต่อไปถ้าทำเมื่อไรถึงจะโดนอาบัติ
หมายเหตุ :
*คณาจารย์สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง :
นวโกวาท ฉบับมาตรฐาน : เลี่ยงเชียง : กรุงเทพ ฯ : พ.ศ. ๒๕๓๕
**สมปอง สุธมฺมสนฺตจิตฺโต ; พระครูปลัด :
ศีลของพระ : วชิรินทร์สาส์นรัชดา : กรุงเทพฯ : พ.ศ. ๒๕๔๗
***คณาจารย์สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง :
วินัยมุข เล่ม ๑ ฉบับมาตรฐาน : เลี่ยงเชียง : กรุงเทพ ฯ : พ.ศ. ๒๕๓๕
****พระไตรปิฎก เล่มที่ ๘ : พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๘ : ปริวารวรรค : หน้าที่ ๒๒๕
*****ภิกษุมีพวก ๖ ได้แก่ พระปัณฑุกะ พระโลหิตกะ พระเมตติยะ พระภุมมชกะ พระอัสสชิ และ พระปุนัพพสุ
******พระวินัยปิฎก : มหาวิภังค์ เล่มที่ ๑ : ภาคที่ ๓ : หน้าที่ ๖๓๑
*******ผู้เป็นต้นบัญญัติสิกขาบท(ล่วงอาบัติเป็นคนแรก) พระพุทธเจ้าทรงยกเว้นให้ไม่ปรับอาบัติ