เลาะผ่านหน้าสำนักมหากันตะยง ซึ่งเป็นสำนักเรียนของพระที่มีชื่อเสียงที่สุด บรรดาบัณฑิตพระที่มีชื่อเสียง ล้วนแต่ไปจากสำนักนี้แทบทั้งนั้น ท่านอังกุระก็จบธัมมะจริยะจากที่นี่ ตำราเรียนบาลีของพม่าร้อยละเก้าสิบมาจากสำนักนี้ มีพระไทยมาเรียนที่นี่ทุกปี เวลาของเราไม่พอ อาตมาจึงให้ผ่านไปเฉย ๆ เอาไว้คราวหน้าค่อยว่ากันอีกที...
วัดบากะยา เมืองอมรปุระ มีเสาขนาดสองคนโอบ ๑๒๐ ต้น
อาจารย์จิตพาซอกแซกไปตามทางแคบ ๆ ข้ามทางรถไฟมาโผล่ที่วัดบากะยา วัดนี้มีศาลาหลังใหญ่ที่สร้างขึ้นจากไม้ทั้งหลัง แกะสลักลวดลายสวยงามมาก เคยถูกไฟไหม้หมดไปครั้งหนึ่ง แล้วเขาสร้างขึ้นมาใหม่เหมือนเดิมทุกประการ ยกเว้นเสาขนาดสองคนโอบจำนวน ๑๒๐ ต้น ที่เอาปูนหล่อแทนไม้ของเดิม...
เติมน้ำมันเถื่อนที่เมืองเจ้าเส่ ที่เดินแกว่งอยู่หลังสุด(เสื้อแดง)คือวินจี..!
ออกจากอมรปุระกลับมามัณฑะเลย์ ย้อนมาทางเมืองเจ้าเส่ เติมน้ำมันเถื่อนจากปั๊มที่เกลื่อนกลาดสองข้างถนน มุ่งมาจนถึงทางแยกที่วันก่อนเลี้ยวซ้ายผ่านตลอดนั่นแหละ ขากลับนี่ก็เลี้ยวซ้ายไปทางเมืองนัตตา เราจะไปยังเมืองมิถิลาเพื่อกลับกันซะที เมืองมิถิลาเป็นปากทางขึ้นสู่ตองยี ที่ไอ้เจ้าเกลี้ยงมันอยากไปเป็นนักหนาอย่างไรล่ะ...แต่อย่าหวังเลย..!
คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คิมหันต์ : 16-06-2010 เมื่อ 23:12
|