[ลัก...ยิ้ม]

รักเป็นกับรักไม่เป็น


เมื่อวันพฤหัสบดีที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๓๖ เพื่อนผู้ร่วมปฏิบัติธรรมของผม ได้เล่าให้ผมฟังถึงการปฏิบัติธรรมของท่าน มีความสำคัญดังนี้

ในการปฏิบัติกรรมฐานตอนเย็น เมื่อทำจิตให้สงบด้วยอานาปานุสติแล้ว ได้ยกเรื่องจริต ๖ ซึ่งหลวงพ่อฤๅษีท่านสอนมีธรรมตอนหนึ่งว่า

“ความโศกเศร้าเสียใจเกิดจากความรัก ถ้าเราไม่รักเสียอย่างเดียว คนตายกี่แสนคนก็ไม่โศกเศร้า”

ท่านยกเอาธรรมจุดนี้มาใคร่ครวญหรือธัมมวิจยะ เพื่อให้เกิดปัญญาทางพุทธศาสนาที่แท้จริง ท่านคิดว่า เพราะเรารักและเคารพหลวงพ่อเท่ากับเรารักขันธ์ ๕ ท่าน ถ้าหลวงพ่อไม่มีตัวตน เราจะรักท่านได้อย่างไร นี้เพราะอาศัยรูปเป็นปัจจัย จึงทำให้เกิดความรัก คิดได้แค่นี้หลวงพ่อท่านก็มาสอนว่า

๑. "การรักอย่างนั้นเรียกว่าเจือด้วยกิเลส โดยเหตุหลงรูปอันไม่ใช่ตัวจริง" ก็ถามหลวงพ่อว่า แล้วเมื่อไม่เห็นรูปจะรักได้อย่างไร ท่านก็ตอบว่า

๒. “รูปมันมีแค่ขันธ์ ๕ หรือ” ฟังแล้วก็งง เพราะไม่เข้าใจ ท่านก็บอกว่า

๓. “อย่างเอ็ง เห็นพระพุทธเจ้า พระอริยสงฆ์ในพุทธกาลนั้น จัดว่าเป็นรูปหรือเปล่า” ก็รับว่าเป็น