[เถรี]

แต่หลังจากที่พยายามประคับประคองไปเรื่อยก็จะได้นานขึ้นเป็น ๒ นาที ๓ นาที ๕ นาที ๑๐ นาที ๑๕ นาที ๒๐ นาที ครึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมง ไล่ไปเรื่อย พอได้เป็นวัน โอ๊ย..มีความสุขมากเลย ยิ้มหน่อยเดียว..กลิ้งเป็นหมาอีกแล้ว..!

เรื่องปฏิบัติธรรมสนุกอย่าบอกใคร สนุกดีตรงที่ว่าหกล้มหกลุกเป็นประจำ อนาถชีวิตมาก..! ต้องสู้อย่างเดียว ถอยไม่ได้ ที่หลวงปู่หลวงพ่อสายวัดป่าท่านบอกว่า "ธรรมะอยู่ฟากตาย" ให้พยายามสู้

แต่ถ้าสู้แบบโง่ ๆ ก็ตายฟรี อาตมานี่ตายฟรีมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว หลวงปู่ฝั้นท่านบอกว่า "สู้เข้าไปลูก เอาให้มันตายกันไปข้างหนึ่ง" อาตมาก็สงสัยว่า "ทำไมเราตายฝ่ายเดียววะ กิเลสมันไม่ตายสักที..?" กว่าจะรู้ว่าสู้ผิดก็หลงไปเสียนาน

ครูบาอาจารย์ท่านก็ไม่ได้เมตตาบอกเราทุกเรื่อง ท่านต้องการให้เราได้ประสบการณ์ จะได้จดจำนาน ถ้าไปบอกก็ง่ายเกิน แล้วไม่ค่อยจะจำกัน แต่ถ้าหกล้มหัวร้างคางแตก เย็บไปทั้งตัว นั่นค่อยจะจำ เขาเรียกว่าเข็ด ในเมื่อเข็ดแล้วคราวนี้ก็จะระวังไม่ให้เจ็บอีก

ของพวกเราส่วนใหญ่พอถึงเวลาแล้วไม่เข็ด เบื่อ ๆ อยาก ๆ วันนี้ "โอ๊ย เดี๋ยวกูโกนหัวเข้าวัด บวชชีเลย เบื่อเต็มทีแล้ว..!" พอถึงเวลาหายเบื่อก็ "เอ้า..อยู่ต่ออีกหน่อย" อยู่ไปอยู่มา อยู่จนจะแก่ตายอยู่แล้ว..! หลวงพ่ออย่าพูดความจริงสิ..หนูเขิน..!

ในเรื่องของความคิดที่เป็นกุศล ถ้าหากว่าเข้ามาตอนนั้น แปลว่ากำลังบุญหนุนเสริมเราแล้ว ถ้าจะทำอะไรที่ดี ๆ อย่างที่คิด ต้องลงมือเลย อย่าไปเปิดโอกาสให้กิเลสเชียวนะ เพราะว่าแต่ละรอบของบุญกุศลนั้น ช้าเร็วไม่เท่ากัน

เราลองนึกถึงล้อรถ ล้อของรถสิบล้อใหญ่แค่ไหน ? แล้วล้อของจักรยานสามล้อของเด็กเล่นเล็กแค่ไหน ? ล้อของสามล้อเด็กเล่นนี่หมุนแป๊บเดียวก็ครบรอบแล้ว กุศลรอบใหม่ก็มา แต่ถ้าไปเจอล้อรถไถแถมเป็นล้อหลังด้วยก็โน่นเลย ในขณะที่ล้อรถสามล้อเด็กเล่นหมุนไปเป็นร้อยรอบแล้ว ล้อหลังรถไถยังหมุนไม่ถึงครึ่งรอบเลย..!