[เถรี]

ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าท่านทำไปแล้ว มีผลกระทบจากคนรอบข้าง ขอให้เรานึกว่าสิ่งที่เราทำนั้น เราต้องการอะไร ? แล้วสิ่งที่เขาพูดนั้น ช่วยให้เราก้าวหน้าขึ้นหรือไม่ ? ถ้าไม่สามารถช่วยให้เราดีอะไรได้เลย ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไป ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติของเรา

เมื่อมารำลึกความหลังกันก็มาเฮฮากันอยู่ จนพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคณะจังหวัดเดินมาถามว่า "สนุกอะไรกันหนักหนา ?" กราบเรียนท่านไปว่า "นี่เพื่อนร่วมรุ่นของผมทั้งหมดเลยครับ" ท่านยังทำท่าตกใจ..!

ดังนั้น..ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหนก็ตาม เราจะทิ้งการปฏิบัติไม่ได้ โดยเฉพาะท่านที่เรียนหนังสือ ถ้าหากสมาธิไม่ทรงตัว การเรียนของเราจะไม่มีผล หรือเกิดการท้อถอย แล้วก็ไม่เอาอีก แต่ถ้าสมาธิทรงตัว ถึงจะเรียนยากขนาดไหนก็เรียนได้

ช่วงที่กระผม/อาตมภาพเร่งทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก เคยไม่ได้หลับไม่ได้นอนตลอด ๑๑ วัน ๑๑ คืน จนกระทั่งคิดว่าตนเองลืมเสียบปลั๊กเครื่องคอมพิวเตอร์หรืออย่างไร ? เพราะอยู่ ๆ หน้าจอมืดไปหมด พอก้มลงไปมอง ก็เห็นไฟแดงอยู่ คือตัวเองหน้ามืดจนมองไม่เห็นอะไร แต่คิดว่าคอมพิวเตอร์ดับเพราะลืมเสียบไฟ..!

แล้วถามว่าทำไมต้องลำบากขนาดนั้น ? ความจริงก็อยากจะนอน แต่นอนลงไปทีไร คิดออกทุกทีว่าจะเขียนต่อว่าอย่างไร ก็ต้องลุกขึ้นมาทำก่อน ดังนั้น..ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายสมาธิไม่พอ ไม่มีทางที่จะยืนระยะได้ ๑๑ วัน ๑๑ คืน เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพนั้นเรียนเร็วกว่าคนอื่นเขา ตอนนั้นรุ่นพี่ไม่มีใครจบ ครูบาอาจารย์ท่านก็เลยมาเร่งรัดรุ่นของกระผม/อาตมภาพ โดยให้เวลาแค่ ๒ เดือน แล้ววิทยานิพนธ์ปริญญาเอกมีเวลาทำแค่ ๒ เดือน ไม่ตายก็บุญโขแล้ว..!

ดังนั้น..ในเรื่องของสมาธิจึงให้ประโยชน์ต่อเราในทุกด้าน และทุกสถานการณ์ โดยเฉพาะความสงสัยทุกอย่างในการปฏิบัติ คำตอบเกือบทั้งหมดอยู่ในสมาธิทั้งสิ้น ถ้าตั้งใจทำจริง ๆ เราจะได้คำตอบของเราเองโดยอัตโนมัติ

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)