[เถรี]

เนื่องเพราะว่าครูบาอาจารย์ท่านสอนเอาไว้ว่า "ถ้าใช้กำลังของพระ หรือว่า พรหม เทวดา สิ่งนั้นก็จะเสื่อมได้ยาก และโอกาสที่จะพลาดก็ไม่มี เนื่องเพราะว่าพระท่านจะมอบหมายให้ พรหม เทวดา ช่วยดูแลวัตถุมงคลนั้น ๆ ส่วน พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์ ที่ท่านอยู่ข้างบน มีความเป็นทิพย์อยู่แล้ว ท่านก็จะช่วยเมตตาระมัดระวังผู้ที่นำวัตถุมงคลไปใช้ ให้ได้รับความปลอดภัย หรือว่าได้รับอานุภาพไปตามวิชาการที่ได้บรรจุลงไปในนั้น"

ครั้นเมื่อภาวนาครบตามพระท่านสั่งแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ลืมตาขึ้นมาทำน้ำมนต์ พรมรอบบริเวณพิธี แล้วก็โปรยดอกไม้ถวายเป็นพุทธบูชา หลังจากนั้นก็ถอดหน้ากากอนามัยป้องกันตนเอง เข้าไปกราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อละเอียด เจ้าคณะภาค ๑๕ ซึ่งท่านยิ้มแบบผู้ใหญ่ใจดีเหมือนเดิม เนื่องจากว่าพอถอดหน้ากากท่านก็จำได้ เพราะเคยบอกเอาไว้ว่า "ถ้าเป็นไปได้ ให้ช่วยนำผ้าป่าไปสร้างที่วัดคลองวาฬ ช่วยท่านสร้างพระเจดีย์ด้วย"

แล้วก็มากราบท่านเจ้าคุณอาจารย์บุญชิต - พระธรรมวชิรมุนี วิ., รศ.ดร. (บุญชิต ญาณสํวโร ป.ธ.๙) เจ้าคณะกรุงเทพมหานคร ผู้อำนวยการสถาบันวิปัสสนาธุระ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย แล้วมานั่งรับไทยธรรมจากที่ทางด้านเจ้าภาพนำมาถวาย ซึ่งเมื่อเห็นแล้วก็ถอนใจ ว่าเขาพยายามให้กระผม/อาตมภาพเป็นคนแก่ตามอายุให้ได้ เพราะว่ามีไม้เท้ามาอีกแล้ว แต่ในเมื่อเป็นศรัทธาจากญาติโยม ก็ต้องรับเอาไว้ตามระเบียบ จากนั้นก็เดินทางกลับ ในท่ามกลางอาการเจ็บไข้ได้ป่วยที่เป็นอยู่

ครั้นติดตามข่าวสารบ้านเมืองแล้ว ถึงได้รู้ว่าอากาศเปลี่ยนแรงมาก จะมีพายุฝนถึง ๒๖ จังหวัด กระผม/อาตมภาพกับน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ผู้ทำหน้าที่พลขับนั้น ต่างก็มีเชื้อมาลาเรียอยู่ในตัว เมื่ออากาศเปลี่ยนแปลงก็จะเกิดอาการไข้ขึ้นมาทันที ยิ่งเปลี่ยนแรงมาก อาการไข้ก็จะหนักมาก

โดยเฉพาะวันนี้น้องเล็กฝืนขับรถ จนกระทั่งกะระยะผิด เกือบที่จะไปเสยการ์ดเลนเสียแล้ว..! กระผม/อาตมภาพที่กำลังใช้กลุ่มไลน์สั่งงานอยู่ โดยใช้เสียงสั่งงานแทนการพิมพ์ ก็เกือบจะต้องอมโทรศัพท์เข้าไปทั้งอัน..! เนื่องเพราะว่าโดนอีกฝ่ายเบรกหัวทิ่ม ขณะที่กำลังพูดใส่โทรศัพท์อยู่ แต่ก็ต้องให้อภัย..เพราะรู้ดีว่าโรคภัยไข้เจ็บนั้นเป็นอย่างไร..?!