วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๙ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ เป็นวันพระใหญ่เดือนขาด แรม ๑๔ ค่ำ เดือน ๓ แต่กระผม/อาตมภาพมีภารกิจด้านนอก จึงต้องมอบฉันทะให้กับพระภิกษุวัดท่าขนุนไปลงอุโบสถทบทวนพระปาฏิโมกข์แทน
โดยเฉพาะในช่วงบ่าย ต้องไปเป็นอาจารย์สอบผู้เข้าสอบความรู้พระอุปัชฌาย์อาจารย์ประจำปี ๒๕๖๗ ในเขตปกครองคณะสงฆ์จังหวัดกาญจนบุรี แต่เนื่องจากว่าภารกิจที่รับไว้นั้น ไม่สามารถที่จะให้ผู้อื่นไปแทนได้ จึงต้องกราบเรียนถวายพระเดชพระคุณพระราชวิสุทธาภรณ์ (ทองดำ อิฏฺฐาสโภ ป.ธ.๖) รองเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี เจ้าอาวาสวัดพระแท่นดงรังวรวิหาร ผู้รับผิดชอบในการฝึกซ้อมอบรมครั้งนี้ ว่ากระผม/อาตมภาพไม่สามารถที่จะไปร่วมงานได้ ซึ่งท่านเองก็เมตตาบอกว่า "เมื่อมีภาระสำคัญ ก็ไปทำตามที่ได้รับนิมนต์เอาไว้เถอะ"
ครั้นฉันเช้าแล้วกระผม/อาตมภาพก็เดินทางตรงไปยังวัดมหาธาตุวรวิหาร จังหวัดเพชรบุรี เมื่อไปถึงก็เข้าจอดในที่จอดรถใหม่ ซึ่งจะว่าไปแล้ว ก็ซื้อด้วยปัจจัยที่กระผม/อาตมภาพนำผ้าป่าไปทอดให้นั่นเอง ดังนั้น..จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า เมื่อเจ้าหน้าที่เห็นรถแล้ว ก็รีบกุลีกุจอ โบกให้เข้าที่จอดอย่างกระตือรือร้น
กระผม/อาตมภาพเดินไปกราบพระประธานในวิหาร ตามแบบฉบับของครูบาอาจารย์ได้สอนไว้ ก็คือ "ไปที่ไหน ถ้าสามารถเข้าโบสถ์ได้ ก็ให้ไปกราบพระประธานในโบสถ์ ถ้าเข้าโบสถ์ไม่ได้ ก็ให้กราบพระประธานในวิหารก่อน" ปรากฏว่าดร.พระครูกล้า (พระครูวาทีวรวัฒน์, ดร.) ซึ่งท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดมหาธาตุวรวิหาร และเป็นรองเจ้าคณะอำเภอเมืองเพชรบุรี เป็นเพื่อนร่วมรุ่นเรียนปริญญาเอก และเป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ ตาไวมองเห็นเข้า จึงตามมาขอกราบถึงในพระวิหาร จากนั้นก็นำกระผม/อาตมภาพไปพักที่ศาลานางสาวอัมพร บุญประคอง
เพิ่งจะนั่งลงยังไม่ทันไร หลวงพ่อต๋อง (พระครูสุทธิสารโสภิต) เจ้าอาวาสวัดพุตะเคียน รองเจ้าคณะอำเภอไทรโยคก็มาถึง ตามมาด้วยหลวงพ่อต่อ (พระครูปิยรัตนานุกูล) วัดมณีวงศ์ เจ้าพ่อวังพญานาคก็มาถึงเช่นกัน
ยังไม่ทันที่จะคุยอะไรกันเลย หลวงพ่อเจ้าคุณผ่อง - พระเดชพระคุณพระวชิรธรรมคณี (ผ่อง สุวีโร ป.ธ.๕) เจ้าอาวาสวัดหนองจอก เจ้าคณะจังหวัดเพชรบุรีก็มาถึง กระผม/อาตมภาพจึงเข้าไปกราบ และกราบเรียนท่านว่า ไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมฉันเพลได้ เพราะว่าต้องรีบเดินทางกลับ เนื่องจากภารกิจรัดตัวมาก หลวงพ่อท่านก็ยังปรารภว่าเสียดายอยู่เลย
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 10-03-2024 เมื่อ 02:08
|