[เถรี]

เมื่อเดินไปเกือบจะถึงจุดสุดท้าย เพราะว่าเราต้องลงต่ำในลักษณะลงเขาไปเลย เพื่อให้ลงไปยังน้ำตก ทางด้านมัคคุเทศก์ท้องถิ่นของเราก็บอกว่า "นิมนต์หลวงพ่อตามสะดวกค่ะ" เขาขออยู่แค่นี้ เนื่องเพราะว่าตอนเดินลงไม่เท่าไร แต่ตอนเดินขึ้นนี่ต้องคิดหนักเลย..!

กระผม/อาตมภาพเดินลงไปแล้วก็รู้สึกทึ่งมาก อยากให้ทางเมืองไทยมีสถานที่แบบนี้บ้าง เนื่องเพราะว่าไม่ว่าจะเป็นบ้านเรือน หรือว่าสะพานข้ามลำน้ำ ตลอดจนกระทั่งตัวน้ำตกเอง ก็เป็นจุดเช็คอิน ถ่ายรูปสวย ๆ ได้ทั้งนั้น แล้วถ้าหากว่าเช่าชุดม้งใส่มาด้วย ก็จะกลมกลืนกับสถานที่เป็นที่สุด

เมื่อถ่ายรูปตามจุดเช็คอินต่าง ๆ เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินย้อนกลับขึ้นมา แต่ว่าเป็นการกลับขึ้นมาแค่ตรงทางแยก ซึ่งมัคคุเทศก์ของเรารออยู่ แล้วไม่ได้เดินชิดขวาเบียดคนย้อนขึ้นไป แต่ว่าเดินไปตามทางที่มีรถจักรยานยนต์คอยรับคนที่เดินไม่ไหว เพื่อที่จะไปส่งยังร้านกาแฟ Z Mong ของเรา

ปรากฏว่ากระผม/อาตมภาพได้กำไรมาเยอะมาก เพราะได้ยินว่าค่ารถมอเตอร์ไซค์ ๔๐,๐๐๐ ดjอง เมื่อเดินดูแล้ว ระยะทางนั้นต้องอ้อมโลกไปประมาณ ๓ กิโลเมตร..! ถ้าหากว่าเดินเบียดคนย้อนกลับมาทางเดิม แค่ประมาณกิโลเมตรเดียวเท่านั้น สงสารแต่ทิดแจ๊ค (กรชัย บันดาลศิริกุล) ซึ่งเดินตามมาเป็น "องครักษ์พิทักษ์หลวงพ่อ" ต้องเดินขาลากตามมาด้วย..!

เนื่องเพราะว่าขาขึ้นนั้น ก็คือการเดินขึ้นเขาสูงชันดี ๆ นี่เอง แล้วรถยนต์ก็เบียดเสียดเยียดยัดกันแทบจะไม่มีที่ให้ไป พวกเราต้อง "เขย่งเก็งกอย" ไปตามขอบถนน บางทีก็จะต้องตกขอบลงไปบ้าง เนื่องเพราะว่ารถเบียดชิดเข้าไปมากเกินไป

เมื่อมาถึงแล้ว ก็นั่งรออยู่ที่ร้านกาแฟ ทางด้านเจ้าของร้านคงสงสารที่กระผม/อาตมภาพเดินตากลมหนาว ๗ องศาเซลเซียส ซึ่งลืมบอกไปว่าอากาศลดลงไปอีก มาถึงเขาก็เลยมีน้ำชาซึ่งใส่น้ำมะนาวและมีตะไคร้ทุบใส่มาด้วย กระผม/อาตมภาพจึงฉวยโอกาสฉันยาแก้ไข้ไปพร้อม ๆ กันในทีเดียว

เมื่อรอจนทุกคนมาพร้อมเพรียงกันแล้ว รถมินิบัสก็รับเรา วิ่งลงมาอีกนิดเดียวก็เป็นลานคนเมืองของซาปา ซึ่งจะมีจุดเช็คอินจำนวนมากให้พวกเราถ่ายรูปด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นเวทีคนเมือง โบสถ์คริสต์ร้อยปี หรือแม้กระทั่งด้านหน้าของอาคารซันพลาซ่า