[เถรี]

โดยเฉพาะในอำเภอทองผาภูมินั้น หมู่บ้านเขาพระอินทร์ หมู่บ้านพุเตย หมู่บ้านห้วยเสือ ทั้งหลายเหล่านี้ ล้วนแล้วแต่เป็นพี่น้องไทยอีสาน แม้กระทั่งหมู่บ้านทุ่งนางครวญ ก็มีพี่น้องไทยอีสานเกือบหมด มาภายหลังถึงได้มีพี่น้องม้งแทรกเข้ามา ๒๙ ครอบครัว แต่ว่าก็อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ผู้ใหญ่บ้านซึ่งเป็นชาวอีสาน ก็ช่วยให้การดูแลประคับประคองกันมาตลอด จึงกลายเป็นผลดีต่อการทำงานด้านวัฒนธรรมเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อจบงานกลับเข้ามาในวัด ปรากฏว่าพระภิกษุสามเณรนำญาติโยมเวียนเทียนจวนจะจบแล้ว ทางด้านท่านวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรีก็มาพาคณะลากลับ กระผม/อาตมภาพถามว่า "จะกลับทำไมดึก ๆ ดื่น ๆ เพราะว่าขับรถยากและอันตราย" แต่ท่านบอกว่าบรรดาลูกน้องที่มาค้างคืนตั้งแต่คืนก่อน เริ่มคิดถึงบ้านกันแล้ว โดยเฉพาะพวกสาว ๆ ทางบ้านก็โทรตามแล้วตามอีก จึงได้อวยพรให้ท่านเดินทางกลับโดยสะดวกปลอดภัย

แต่ว่าตนเองนั้นมาเสียท่าเป็นอย่างยิ่ง เนื่องเพราะว่าตื่นเช้าขึ้นมาแบบงง ๆ ว่าเสียงอะไรเอ่ย ? แล้วในที่สุดตั้งสติขึ้นมาก็นึกได้ว่า เสียงระฆังปลุกยามเช้า ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมถึงหลับได้ชนิด "ฟิวส์ขาด" แบบนั้น ต้องตาลีตาลานสรงน้ำ แต่งตัว ออกไปนำญาติโยมปฏิบัติธรรมช่วงตี ๓ ครึ่ง ต่อด้วยการทำวัตรเช้า แล้วออกบิณฑบาตตามปกติ

โดยเฉพาะเมื่อมาถึงบริเวณร้านค้าชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน ซึ่งตอนนี้บริหารกันจนอยู่ตัวแล้ว ก็เจอทั้งนักท่องเที่ยวและผู้ปฏิบัติธรรมที่มากันมากเป็นพิเศษ ถึงขนาดล้นไปถึงบันไดคอนกรีตที่ลงสู่สะพานแขวนหลวงปู่สายเลย ครั้นรับบิณฑบาตและฉันเช้าเสร็จเรียบร้อย ก็ต้องไปนำญาติโยมทั้งหลายปฏิบัติธรรมในช่วงสาย

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้จะว่าไปแล้วก็คือ ญาติโยมส่วนใหญ่มาก็เพราะต้องการได้ยินได้ฟังกระผม/อาตมภาพวิเคราะห์วิจัย ว่าการปฏิบัติของตนนั้นบกพร่องที่ใดบ้าง แล้วขณะเดียวกัน ถ้าหากว่าไปนำสมาทานกรรมฐานหรือนำปฏิบัติได้ก็จะยิ่งดี แต่กระผม/อาตมภาพนั้นจะมีเวลาให้เต็ม ๆ ก็เฉพาะในช่วงเช้ามืด ระหว่างตี ๓ ครึ่งถึงตี ๕ เท่านั้น ถ้าหากว่าอย่างวันนี้ ก็กลายเป็นว่านอนเพลิน กินเวลาไปหน่อย..!