[เถรี]

หลังจากที่ออกจากวัดท่าซุงมาอยู่ที่เกาะพระฤๅษีแล้ว ทางด้านแม่ของน้องปูกับน้องกุ้ง ก็คือคุณจิรา ลิ่วเฉลิมวงศ์ ก็ตามมาปฏิบัติธรรมด้วย แต่ว่าคุณจิรานั้นเป็นภูมิแพ้ค่อนข้างแรง เมื่อเจอขนบุ้งเข้าไป จึงเกิดอาการคอบวม ถึงขนาดหายใจไม่ออก..! ทำให้กระผม/อาตมภาพต้องตัดสินใจโค่นประดู่ส้มต้นนั้นลงมา แต่ด้วยความที่เป็นต้นไม้ใหญ่ จำเป็นที่จะต้องไปทอนกิ่งด้านบนลงมาเสียก่อน เพื่อไม่ให้ล้มลงไปทับอาคารอื่นเสียหาย จนกระทั่งกิ่งข้างบนหมดสิ้นแล้ว ถึงจะตัดโคนต้นลงไปได้

แต่ด้วยความที่ต้นประดู่ส้มนั้นมีแต่หนอนคัน จึงไม่มีใครกล้าขึ้นไป กระผม/อาตมภาพต้องเสียสละ เป็นผู้ปีนขึ้นไปตัดเอง แล้วก็ลงมาด้วยอาการบวมเห่อไปทั้งตัว ขนาดแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ผิวหนังมีแต่ตุ่มหนาซ้อนกันเป็นชั้น ๆ เพราะว่าโดนเข้าไปหนักมาก แล้วก็เลยต้องอาศัยวิชาการที่ฝึกมา ก็คือวิชา "ไม่รู้ไม่ชี้" อะไรจะเกิดขึ้นกับร่างกายก็เรื่องของมัน ทำให้สามารถที่จะผ่านพ้นไปได้

ตอนนั้นทิดตู่ (นายชาญชัย อาจิระวัฒน์) ยังบวชเป็นสามเณรชาญชัยอยู่ กระผม/อาตมภาพก็ถ่ายทอดวิชาการต่าง ๆ ให้แบบไม่ปิดไม่บัง แต่ว่าทิดตู่ตอนเป็นสามเณรชาญชัย ถึงขนาดต้องถามว่า "หลวงพี่ทำได้อย่างไรครับ ? คันจนบวมไปทั้งตัวขนาดนี้แล้วยังไม่เกาได้" กระผม/อาตมภาพก็บอกว่า "เห็นโทษของการเกา ถ้าขืนเกามีหวังเลือดเข้าเลือดออก ลายไปทั้งตัวแน่นอน ก็เลยตัดสินใจว่าไม่เกา แล้วทำไม่รู้ไม่ชี้ไปก็แค่นั้น"

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อาการที่แพ้หนอนจากมดแดงเมื่อคืน จึงไม่ใช่เรื่องที่หนักหนาสาหัส เพียงแต่ทำไม่รู้ไม่ชี้ ตั้งสติไว้แม้ในยามหลับ บังคับตนเองว่าห้ามเกาอย่างเด็ดขาด เมื่อถึงเวลา ลุกขึ้นมาเจริญกรรมฐานตอนตี ๒ อาการต่าง ๆ ก็เบาลงเกือบจะเป็นปกติ นอกจากบริเวณขอบตา ยังมีคันยิบ ๆ อยู่เล็กน้อย

ครั้นวันนี้เมื่อกระผม/อาตมภาพเดินทางไปเป็นเจ้าภาพในการถวายภัตตาหารเช้าและภัตตาหารเพล แก่พระภิกษุสามเณรผู้เข้าอบรมบาลีก่อนสอบที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) จึงไม่มีใครเห็นอาการผิดปกติ