[เถรี]

ที่ร้ายกาจกว่านั้นก็คือ เป็นมิจฉาชีพที่มาเพื่อขู่กรรโชกโดยเฉพาะ ตัวอย่างที่ผ่านมาก็คือวัดแห่งหนึ่ง อนุญาตให้รถขายของเข้ามาพัก ปรากฏว่าช่วงที่เขามาพักก็คือเวลาค่ำ เมื่อถึงเวลาตัวภรรยาก็เอาพวกปานะมาถวายหลวงพ่อ ในลักษณะว่าเมตตาให้ที่พัก พอหลวงพ่อเปิดกุฏิออกมารับ เขาก็ผลักล้มและโดดขึ้นคร่อมเลย..! ส่วนผู้ชายโผล่ออกมาถ่ายรูปไว้ แล้วก็ข่มขู่พระ ว่าต้องให้เงินเท่านั้นเท่านี้ ไม่อย่างนั้นจะแจ้งความข่มขืนภรรยาเขา เมื่อเรื่องดังขึ้นในวงการสงฆ์ ก็เลยทำให้การอนุญาตให้เข้าพักในวัดยากขึ้นไปเรื่อย ๆ

วัดเราแค่ขอสำเนาบัตรประชาชนไว้ หลายคนยังรู้สึกว่าได้รับความลำบาก ทำไมเป็นพระเป็นเจ้าแล้วไม่เมตตา ? ก็เพราะว่าพอเมตตาเกินประมาณ แล้วก็จะเจอบรรดาบุคคลที่แสบ ๆ เข้ามาทำความเสียหายให้กับวัด หลายรายก็เอาน้ำเอาอะไรไปถวายพระ พอฉันเข้าไปก็หลับสนิท สลบไสลข้ามวันข้ามคืน เขาขนของหมดกุฏิก็ไม่รู้ตัว..! โดยเฉพาะวัดในกรุงเทพฯ ที่อยู่กันแบบตัวใครตัวมัน

ดังนั้น..พวกเราต้องตื่นตัวกันมากกว่านี้ อย่างที่กระผม/อาตมภาพบอกเอาไว้ว่า เห็นคนแปลกหน้าให้เดินเข้าไปถามเลยว่ามาทำอะไร ถ้าเป็นมิจฉาชีพ เจอคนมองหน้าหรือว่าเข้าใกล้ เขาจะไม่กล้าทำมิจฉาชีพของเขาอีก เพราะกลัวว่าคนจะจำได้ ขณะเดียวกันในเรื่องของเวรยาม ก็อย่าไปซุ่มอยู่เป็นจุด บอกแล้วว่าให้เดินให้คนเขาเห็น ก็คือ "ป้องปราม" ไว้ว่ามีคนอยู่ ไม่ใช่ไปนั่งเข้ากรรมฐานจนครบ ๒ ชั่วโมง แล้วกูก็ออกเวร ไม่รู้เขาเผาวัดทิ้งไปซีกหนึ่งแล้วหรือยัง..!?

ดังนั้น..เรื่องนี้จึงขอฝากเอาไว้ด้วย เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเองก็ไม่ค่อยได้อยู่วัด ถ้าการดูแลของพวกเราหละหลวมในลักษณะอย่างนี้ ต่อไปเหตุร้ายเกิดขึ้นก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ เพราะว่าในศาลาของเรา สิ่งมีค่ารวมแล้วหลายร้อยล้านบาท ถ้าแข็งแรงขนาดกระผม/อาตมภาพ ยกหลวงพ่อทองคำไปสักองค์ก็จบแล้ว..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๙ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)