[เถรี]

แต่กระผม/อาตมภาพเป็นคนมีเวรมีกรรม เพราะว่ากำลังหลับอยู่ดี ๆ ๓ ทุ่มก็มีผู้มาทุบประตูปลุก พร้อมกับแจ้งว่านำอาหารมาส่ง เมื่อปฏิเสธแล้ว กลับมานอนภาวนาใหม่ได้ไม่ถึง ๑๕ นาที ก็มีเสียงทุบประตูอีก โผล่ออกไปก็พ่อเจ้าประคุณรายเดิม..! คิดว่ากระผม/อาตมภาพน่าจะเปลี่ยนใจรับอาหารบ้าง ก็เลยเอาอาหารมาส่งอีกรอบหนึ่ง จนกระทั่งต้องไล่เตลิดเปิดเปิงไป แล้วก็ไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้ว

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเป็นคนที่ตื่นแล้วตื่นเลย จึงได้ภาวนาสะสม "เสบียงบุญ" ไป จนได้เวลาก็ลุกขึ้นมาตรวจแก้บันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน ตลอดจนกระทั่งติดตามงานกลุ่มไลน์ต่าง ๆ แล้วก็ไปสรงน้ำ เก็บข้าวของใส่กระเป๋า ลงไปรับวันใหม่ทางด้านล่าง อากาศค่อนข้างจะเย็นสบาย และลมแรงดีมาก แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าโรงแรม ๕ ดาวแห่งนี้ก่อสร้างแบบไหน จึงไม่สามารถที่จะรับลมได้ ทำให้ภายในค่อนข้างจะอึดอัดทีเดียว

ครั้นเมื่อทราบว่าห้องอาหารอยู่ชั้น ๔ กระผม/อาตมภาพจึงได้กดลิฟท์ขึ้นไป พอไปถึงก็พบหลวงพ่อพระครูบูรพาวัชราภรณ์นั่งอยู่ก่อนแล้ว ยังไม่ถึงอึดใจ ท่านอาจารย์พระมหาสุรชัย วราสโภ, ดร. ป.ธ. ๗ เจ้าอาวาสวัดหนองน้ำขุ่น รักษาการเจ้าคณะอำเภอเขาชะเมา ก็ตามมาอีกท่านหนึ่ง สรุปว่าคนตื่นเช้าก็ยังคงเช้าเป็นปกติ พอ ๖ โมงครึ่ง เขาเปิดห้องอาหารให้ จึงได้เข้าไปฉันเช้ากัน เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ออกมานั่งรอเวลา ด้วยการส่งงานตามกลุ่มไลน์ต่าง ๆ

เมื่อมากันครบถ้วนทุกผู้ทุกคนแล้ว ทางด้านโรงแรมก็นำรถไปส่งเรายังจุดจอดรถด้านล่าง ทำการเปลี่ยนไปขึ้นรถบัส แล้วก็วิ่งตรงไปยังวัดเป้าหมายของเรา ก็คือวัดมัลวัตตะ ปรากฏว่าความดีนั้นมีอยู่คนละส่วน ก็คือทางด้านวัดพระบรมธาตุเขี้ยวแก้ว ซึ่งสนิทสนมคุ้นเคยกับท่านอาจารย์พระมหาสมคิด จนคณะของเราถึงขนาดกลายเป็นแขก VVIP นั้น

พอมาถึงวัดฝ่ายมัลวัตตะ ที่คราวที่แล้วกระผม/อาตมภาพสามารถนำรถเข้าไปจอดอยู่ข้างสำนักงานของวัดเลย แต่ว่าพอมากับคณะนี้ กลับต้องเดินเข้าไปค่อนข้างไกลทีเดียว แล้วก็ไปนั่งรับน้ำชารอเวลา ๙ โมงเช้า จึงได้เข้าไปกราบสักการะ ท่านมหานายกะ สิทธารถะ ซึ่งเป็นมหานายกะฝ่ายมัลวัตตะ พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นสมเด็จพระสังฆราชฝ่ายคามวาสีนั่นเอง ท่านยังคงมีสุขภาพที่ไม่ค่อยจะแข็งแรงเหมือนเดิม