[เถรี]

ลักษณะนี้เหมือนกับท่านสุธรรมเถร ซึ่งพระพุทธเจ้าเรียกว่า เถรใบลานเปล่า คือดีแต่สอนคนอื่นเขา โดยไม่ได้ลองทำเองเลย เปรียบเหมือนกับคัมภีร์ที่ไม่ได้มีตัวหนังสืออะไร เพราะว่าไม่ได้ลองจดจารจารึกด้วยตนเอง สักแต่ว่าบอกกล่าวไปเท่านั้น แต่ว่าบรรดาลูกศิษย์ที่สร้างบุญสร้างกุศลมาเป็นปุพเพกตปุญญตา บวกกับการปฏิบัติที่ถูก ตรงจุดพอดี สำเร็จเป็นพระอรหันต์เป็นจำนวนมาก โดยที่ท่านสุธรรมเถรไม่ได้มีมรรคผลอะไรเลย

เมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเห็นว่าวาระสมควรแล้ว จึงได้ตักเตือน โดยการตรัสเรียกว่า "ท่านใบลานเปล่า" ด้วยความที่ท่านเป็นผู้ฉลาด ทรงพระไตรปิฏก ก็คือ จดจำเนื้อหาในพระไตรปิฎกได้ เมื่อฟังแล้วเกิดสะดุดใจ มาพิจารณาดู ท่านก็เห็นว่าที่พระพุทธเจ้าเรียกท่านว่าใบลานเปล่า ก็เพราะว่าท่านดีแต่สอนคนอื่นเขา ตัวเองไม่ได้มีความดีเลย จึงไปขอให้ลูกศิษย์ที่สำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้วสอนทางที่ถูกให้

บรรดาลูกศิษย์ที่เคารพในครูบาอาจารย์ก็ไม่กล้าสอน ได้แต่บอกว่าให้ไปถามท่านโน้นเถิด ให้ไปถามท่านโน้นเถิด ไล่ไปเรื่อย จนกระทั่งไปถึงรูปสุดท้ายที่เป็นสามเณร ไม่รู้ว่าจะ "โบ้ย" ต่อไปให้ใคร จึงต้องรับภาระเอาไว้ เมื่อทดสอบแล้วว่าครูบาอาจารย์สำนึกผิด ต้องการปฏิบัติให้ถูกทางจริง ๆ จึงได้สอนหลักธรรมที่ถูกต้องให้ แล้วท่านสุธรรมเถรก็กลายเป็นพระอรหันต์ พ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน

แต่กระผม/อาตมภาพคิดว่า "เทวทัตยุคใหม่" ทั้งอาจารย์ทั้งศิษย์และคณะ จะมีโอกาสสำนึกผิดแบบพระสุธรรมเถรหรือไม่ ? ถ้าหากว่ามีโอกาสสำนึกผิด ด้วยความที่ศึกษาธรรมมามาก ถ้าเลี้ยวเข้ามาถูกทาง โอกาสที่จะบรรลุมรรคบรรลุผลก็ยังคงมีอยู่ แต่ถ้าหากว่าไม่มีโอกาสสำนึกผิด ยังคงสั่งสอนคนผิด ๆ ให้เป็นมิจฉาทิฏฐิต่อไป อนาคตภายหน้าน่าจะไปได้ไกลกว่าพระเทวทัต..! ซึ่งจะแสดงความยินดีก็ใช่ที่ จะเวทนาสงสารก็ไม่ได้ เพราะว่าพวกท่านทำตัวเองแท้ ๆ

พวกเราทั้งหลายที่ได้ยินได้ฟังแล้ว บางท่านที่ศรัทธาเริ่มคลอนคลาย คิดว่าตัวเองทำผิด ขอให้ดูหลวงปู่หลวงพ่อครูบาอาจารย์ของท่านด้วย ที่ท่านทำถูกแล้ว มีผลในการปฏิบัติรองรับอยู่ ดูหยาบ ๆ ก็คือว่า มรณภาพแล้วอัฐิเป็นพระธาตุหรือไม่ ? ถ้าหากว่าครูบาอาจารย์ของท่าน มรณภาพแล้วอัฐิเป็นพระธาตุ อย่างน้อยก็สามารถรับรองได้ส่วนหนึ่งว่า ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้ว

ส่วนท่านที่สอนเราไปอีกทางหนึ่ง ก็ให้คิดเอาไว้ว่าน่าจะสอนผิด ขอให้อยู่ในลักษณะที่ว่าตัวใครตัวมัน ในเมื่อกรุณาสงสาร แต่ไม่อาจจะช่วยให้เขาพ้นจากกองทุกข์ ก็ต้องอุเบกขา รอดูว่าอนาคตของเขาจะเกิดอะไรขึ้น..!?

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)