[เถรี]

บุคคลที่ไม่ลงพระปาฏิโมกข์ อย่างเช่นว่าเจ็บไข้ได้ป่วย จนกระทั่งไปเข้าร่วมสังฆกรรมไม่ไหว หรือว่าได้รับภารกิจสำคัญจากทางคณะสงฆ์ต้องไปกระทำ ก็ให้มอบฉันทะ คือมอบอำนาจของตนให้แก่สงฆ์รูปใดรูปหนึ่ง หรือว่าให้แก่คณะสงฆ์ทั้งหมด เพื่อที่จะไปลงพระปาฏิโมกข์แทนตนเอง

อย่างที่กระผม/อาตมภาพมอบฉันทะให้กับทางคณะสงฆ์วัดท่าขนุนว่า "วันพระปาฏิโมกข์นี้ กระผมติดภารกิจสำคัญ ไม่สามารถที่จะลงทบทวนศีลร่วมกับท่านทั้งหลายได้ ขอมอบอำนาจในการพิจารณาสังฆกรรมต่าง ๆ ให้แก่คณะสงฆ์ หากว่าคณะสงฆ์หมู่มากมีความเห็นอย่างไร กระผม/อาตมภาพยอมรับตามความเห็นนั้น

แม้จะลงความเห็นปลดกระผม/อาตมภาพออกจากเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน โทษฐานที่ไม่ยอมลงอุโบสถ ทบทวนพระปาฏิโมกข์ กระผม/อาตมภาพก็ยินดีออกจากตำแหน่งตามที่คณะสงฆ์ว่ามา"

ดังนั้น..ท่านทั้งหลายจะเห็นได้ว่า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้ว่างเว้นให้กับบุคคลใดบุคคลหนึ่งว่า ไม่ต้องลงอุโบสถทบทวนพระปาฏิโมกข์ แม้แต่บุคคลที่เจ็บป่วย หรือว่าติดภารกิจสำคัญทางคณะสงฆ์ ก็ยังต้องมอบฉันทะให้กับเพื่อนพระภิกษุสงฆ์ ไปลงอุโบสถทบทวนพระปาฏิโมกข์แทน

เมื่อเสร็จจากการทบทวนพระปาฏิโมกข์ ออกจากโบสถ์มาแล้ว บรรดาพระภิกษุสงฆ์วัดท่าขนุน ก็พร้อมใจกันวางผางประทีป มีทั้งแปรภาพและแปรอักษร ซึ่งในแต่ละครั้งของการวางผางประทีปเพื่อถวายเป็นพุทธบูชานั้น ได้รับการออกแบบโดยพระจิตศิลป์ เหมรํสี, ดร. ประธานสงฆ์สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี ซึ่งท่านเป็นผู้ที่ออกแบบให้ทุกครั้ง พวกเราเมื่อวางผางประทีปเสร็จเรียบร้อยแล้ว ครั้นถึงเวลา ๕ โมงเย็น ก็เริ่มจุดถวายเป็นพุทธบูชา

หลายท่านอาจจะเห็นว่า ในเรื่องของการลอยประทีปนั้นเป็นประเพณีของชาวฮินดู แต่ว่าเมื่อมาถึงประเทศไทย พวกเราก็ดัดแปลงมา เป็นการลอยประทีปเพื่อบูชารอยพระพุทธบาทขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ริมแม่น้ำนัมมทานที เป็นการระลึกว่า "ข้าพเจ้าขอลอยประทีปนี้ ถวายเป็นพุทธบูชา ต่อรอยพระพุทธบาทขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น"

ก็คือเป็นเครื่องโยงจิตให้ระลึกถึงพุทธานุสตินั่นเอง ถ้าลำพังให้ระลึกอย่างเดียว ก็อาจจะไม่ชัดเจน จึงต้องมีเครื่องมือคือกระทงเข้ามาช่วยแล้วกระผม/อาตมภาพเองยังอาศัยว่าเป็นวันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ จึงทำการตามประทีป ๑๐,๐๐๐ ดวงเป็นพุทธบูชาไปในเวลาเดียวกัน