[เถรี]

ถึงจะเป็นในลักษณะอย่างนั้น กระผม/อาตมภาพก็ยังบาดเจ็บกลับมา ต้องรักษาตัวตั้งหลายเดือน ซึ่งปกติถ้าเขาเอาคืนจริง ๆ ตามวาระกรรมก็คือถึงตายเลย..! แต่เพียงแต่ว่าท่านให้ไปปล่อยปลาก่อนถึงรอดมาได้ จึงเป็นเรื่องที่พวกเราทั้งหลายต้องพึงสังวรว่า สถานที่ใดก็ตาม ถึงมีคนรัก ก็อาจจะมีคนเกลียด คนที่รักเราก็คือคนที่เราเคยอนุเคราะห์สงเคราะห์เขาเอาไว้ ส่วนคนที่เกลียดเรา ไม่ต้องสงสัยเลย ศัตรูเก่าทั้งนั้น..!

แบบเดียวกับที่กระผม/อาตมภาพเดินเข้าไปในพระราชวังมัณฑะเลย์ พวกเขาก็ดันออก เราต้องมุดเข้าไปเหมือนอย่างกับมุดสวนน้ำตกเลย พลังงานที่ดันเราออกมานั้นแรงมาก ขนาดบอกกับเขาว่า "นี่คนละชาติคนละภพกันแล้ว" เขาก็ไม่ฟัง "ไอ้นี่ศัตรู..แถมยังบุกเข้ามาถึงเมืองหลวงอีกด้วย..!"

กระผม/อาตมภาพเดินอยู่ข้างในประมาณ ๒ ชั่วโมง ต้องใช้กำลังสุด ๆ ไปเลย เพราะแต่ละก้าวเหมือนกับเดินสวนน้ำตก พอออกมาพ้นประตู เกือบจะหัวทิ่ม เพราะว่าใช้กำลังเท่าเดิมในการเดิน แต่พลังงานต้านหมดไป ก็กลายเป็นประเภทหัวทิ่มเกือบล้มลงพื้น เพราะว่าใช้แรงมากเท่าเดิม แต่ไม่มีอะไรต้าน ไว้อีกแล้ว..!

กลายเป็นว่า บางเรื่องเราเกิดไปหลายชาติแล้ว แต่ของเขายังแค่ไม่กี่วันเอง เพราะว่าเทวดาชั้นต่ำสุด อย่างชั้นจาตุมหาราช ๑ วันของเขาก็เท่ากับ ๕๐ ปีของเรา จากสมัยอยุธยามา ก็แค่ ๔ - ๕ วันเท่านั้น เขายังจำแม่น แต่เราลืมไปแล้ว เพราะฉะนั้น..ไม่ต้องสงสัยว่าเรื่องของสมัยรัชกาลที่ ๓ ผ่านมาแค่ประมาณ ๓ วันเท่านั้น ไอ้เราลืมไปนานแล้ว จึงโดนเขาเอาคืนจนเกือบตาย..!

ถือว่าเป็นเรื่องที่เล่าให้ฟัง แล้วพวกเราจะได้สังวรระวังเอาไว้ อยู่ที่ไหนมีความสุขความสบาย ไม่ใช่หมายความว่าจะสบายตลอดไป ถ้าหากว่าวาระบุญส่งผลก็ยังสบายอยู่ แต่ถ้าวาระกรรมเข้ามาถึง จะได้คืนอย่างแน่นอน จึงต้องระวังตัวเอาไว้เสมอ ทั้งในบ้านเราและบ้านเขา สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ถ้าภาวนาให้กำลังใจทรงตัว กำลังบุญของเราสูงพอ เรื่องหนักก็จะเป็นเบา เรื่องเบาก็จะเป็นหาย เป้าหมายใหญ่ของเรา ทำเพื่อมรรคเพื่อผลก็จริง แต่ว่าผลในปัจจุบันทันตาก็มีอยู่อย่างที่ได้ว่ามาแล้วข้างต้น

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๒๕ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)