[เถรี]

เมื่อถึงเวลา พวกเราก็เดินออกมาขึ้นรถสองแถวย้อนกลับมา กระผม/อาตมภาพยังคิดว่าต้องวิ่งไปถึง ๑๙ "หลัก" (กิโลเมตร) ถึงจะเจอรถบัสที่จอดอยู่ร้านอาหารมะนิดา แต่ปรากฏว่ารถบัสนั้นมาจอดรออยู่ไม่ไกล บริเวณสถานีบริการน้ำมัน ที่ชื่อว่าปั๊มทันสมัย แต่พวกเราต้องรอแล้วรออีก กว่าที่คณะจะมากันครบถ้วน เนื่องเพราะว่าหลายคนก็อายุมาก หลายคนก็ไม่เคยขึ้นที่สูงขนาดนั้นมาก่อน กว่าที่จะตะเกียกตะกายมาขึ้นรถสองแถวได้ ก็เสียเวลาไปเนิ่นนานทีเดียว

ทางเติมเต็มทัวร์ยังแถมสถานที่สำคัญให้อีกแห่งหนึ่ง ก็คือหลวงพ่อโต วัดภูสะเหล้า (ภูเสลา) ซึ่งบอกว่ามีรถตู้รับขึ้นไป แต่ด้วยความที่รอนานเกินไป หลังจากที่ถ่ายรูปหมู่บริเวณบันไดนาคแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงเดินขึ้นบันไดไปเลย ซึ่งทางเจ้าหน้าที่บอกว่ามี ๓๐๐ กว่าขั้น แต่พอเดินจริง ๆ น่าจะได้กำไร เพราะว่างอกมาเป็น ๖๐๐ กว่าขั้น..! ขึ้นไปกราบพระ ถ่ายรูปอยู่ข้างบนพักใหญ่ กว่าที่ทางรถตู้จะพาคณะใหญ่มาถึง

ครั้นถ่ายรูปหมู่กันเสร็จเรียบร้อย ออกมาทางด้านนอก ปรากฏว่ารถตู้ลงไปกันหมดแล้ว พวกเรารอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ รถตู้ก็ไม่มา มีแต่รถตรวจการณ์คันหนึ่ง ซึ่ง "บิ๊กก๊อต" เอเย่นต์ทางช่องเม็กนี้ วิ่งติดตามมาด้วย รับพวกเรามาได้ ๕ คน พอลงมาแล้ว กระผม/อาตมภาพเพิ่งจะทราบว่า ทางรถยนต์นั้น ขึ้นไป ๗ กิโลเมตร ลงมา ๗ กิโลเมตร..! มิน่าว่ารอกันแทบตาย แล้วตอนนี้รถตู้ก็หมด กว่าที่รถตรวจการณ์คันหนึ่งจะรับคณะมาได้ครบ ๗๗ คนอาจจะต้องรอกันครึ่งค่อนคืน กระผม/อาตมภาพจึงฉวยโอกาสบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนในวันนี้ ในขณะที่นั่งรออยู่บนรถบัสไปเลย

สำหรับวันนี้ก็น่าจะได้เข้าไปสู่ที่พัก ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นโรงแรมจำปาสักแกรนด์โฮเต็ล ซึ่งน่าจะเป็นโรงแรมระดับหลายดาวอยู่ แล้วพรุ่งนี้จะออกไปใส่บาตรแต่เช้า ยังไม่ทราบเหมือนกันว่าต้องนั่งรอคณะอีกนานเท่าไร

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๑ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)