[เถรี]

กระผม/อาตมภาพจึงเรียนถวายว่า "เวลาเรานับลูกประคำ อันดับแรกเลย เป็นอิริยาบถและสัมปชัญญะในมหาสติปัฏฐานสูตร คือต้องกำหนดรู้อาการเคลื่อนไหวของนิ้วมือ

ประการต่อไปคือ สติต้องกำหนดจดจำว่าตอนนี้ภาวนาไปกี่จบ ? นิ้วมือเคลื่อนผ่านลูกประคำถูกต้องหรือไม่ ? จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องใช้สติเป็นอย่างมาก ไม่เช่นนั้นแล้ว เผลอเมื่อไรก็จะนับผิด

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น การที่เราใช้เครื่องนับอัตโนมัติ ถึงเวลาก็กดครั้งหนึ่ง ถึงเวลาก็กดครั้งหนึ่ง สติที่จะจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าจึงไม่ได้เท่าที่ควร" ท่านเจ้าคุณหลวงตาจึงได้บอกว่า "จริงอย่างที่แกว่า แต่ข้าแก่แล้ว จะให้ไปทุ่มเทแบบสมัยหนุ่ม ๆ ก็ไม่ได้ จึงต้องอาศัยเครื่องแบบนี้แหละ"

อันดับต่อไปก็คือ ในเรื่องของการนับลูกประคำนั้น ประคำเส้นนั้นจะรับเอาปราณ หรือว่าพลังชีวิต หรือจะเรียกว่าความศักดิ์สิทธิ์ ของเจ้าของผู้ใช้เข้าไปด้วยก็ได้ ก็คือจะเรียกแบบไหนก็ใช่ทั้งนั้น

ถ้าเราสังเกตดูจะเห็นว่า สถานที่ซึ่งพระสุปฏิปันโนท่านปฏิบัติธรรม ถ้าเราไปอาศัยอยู่ในที่นั้น สภาพจิตของเราจะทรงตัวได้เร็วมาก แล้วถ้าหากว่าตั้งใจปฏิบัติเพื่อมรรคเพื่อผล พลังของท่านที่เหลืออยู่ ก็จะช่วยประคับประคองให้เราเองนั้น ไปได้ถูกทาง และเข้าถึงได้ง่ายกว่าที่ตะเกียกตะกายพยายามด้วยตนเอง

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ การปฏิบัติตามแบบโบราณจึงเป็นเรื่องที่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวงแล้ว เพราะว่าโบราณาจารย์ที่ท่านมีความรู้ความสามารถ อยู่ในระดับครูบาอาจารย์ของหลวงปู่หลวงพ่อเรา กว่าจะมาถึงระดับของเรานั้น วิชาการต่าง ๆ ท่านตกผลึกลงมาจนสามารถสรุปได้ลงตัวแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เราเองปฏิบัติตามไป ก็สามารถที่จะรับผลดีได้เลย ไม่ใช่ว่ามาตะเกียกตะกายหาแนวทางใหม่ กว่าที่จะได้แนวทางที่เหมาะสมกับตนเองเหมือนยุคสมัยของท่าน บางทีก็ตายเปล่าเสียก่อน โดยที่ไม่ทันจะได้อะไรอย่างที่หวัง