วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑๗ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพไม่ได้บิณฑบาต เนื่องจากต้องรีบเดินทางไปยังวัดกาญจนบุรีเก่า ตามที่พระครูกาญจนกิจโสภณ, ดร. เจ้าคณะตำบลลาดหญ้า เจ้าอาวาสวัดกาญจนบุรีเก่า ได้นิมนต์ให้ไปอธิษฐานจิตปลุกเสกวัตถุมงคล สำหรับมอบให้เป็นที่ระลึกแก่เจ้าภาพที่นำกฐินมาทอดในปีนี้
เมื่อเดินทางไปถึงประมาณ ๘ โมงเช้า อากาศทางด้านนี้กำลังเปลี่ยนแรงมาก เนื่องเพราะว่าทางด้านวัดกาญจนบุรีเก่านั้น นอกจากด้านหนึ่งเป็นนาข้าวที่โล่งไปหลายร้อยไร่แล้ว อีกด้านหนึ่งยังเป็นภูเขา จึงทำให้ลมภูเขากรรโชกลงมาแรงมาก บอกให้เห็นชัดเจนว่าหน้าหนาวเข้ามาถึงแล้ว
กระผม/อาตมภาพเข้าไปยังอุโบสถเก่า วัดกาญจนบุรีเก่า ซึ่งจะว่าไปแล้วก็สร้างมาหลายร้อยปี แต่ว่าพระครูกาญจนกิจโสภณ, ดร. เพื่อนร่วมรุ่นปริญญาเอกของกระผม/อาตมภาพนั้น เมื่อรับตำแหน่งเจ้าอาวาสต่อจากพระเดชพระคุณพระราชรัตนวิมล (พยุง ฐิตสีโล ป.ธ.๔) อดีตเจ้าอาวาสวัดกาญจนบุรีเก่า อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านก็ได้ทำการบูรณะจนกระทั่งกลายเป็นแข็งแรง สวยงาม ขึ้นมาดังเดิม
กระผม/อาตมภาพทำการเจิมและจุดเทียนชัย แล้วก็ได้เข้าที่ภาวนา กราบขอบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์ทั้งหมด โดยมีหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัวเป็นที่สุด ขอความเมตตาท่านทั้งหลายอนุเคราะห์สงเคราะห์ ในการอธิษฐานจิตปลุกเสกวัตถุมงคลครั้งนี้
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าชี้พระหัตถ์ไปที่หลวงปู่ยิ้ม บตรัสว่า "กราบขอท่านยิ้มนั่นแหละถูกต้องแล้ว" หลวงปู่ยิ้มได้ชี้ต่อไปยังหลวงพ่อเจ้าคุณสอน (พระกาญจนวัตรวิบูลย์) บอกว่า "เขตนั้นเป็นของท่านสอน ไปขอให้ท่านสอนช่วยสงเคราะห์"
หลวงพ่อเจ้าคุณสอน วัดทุ่งลาดหญ้า ท่านกำหนดจิตลงมา เสียงดังโครมใหญ่เหมือนอย่างกับโบสถ์จะสะเทือนไปทั้งหลัง..! กระผม/อาตมภาพเห็นวัตถุสิ่งหนึ่ง ลักษณะเหมือนอย่างกับเป็นหีบที่มีด้านเหลี่ยมมนทุกด้าน น่าจะทำจากโลหะสักอย่างหนึ่ง แต่ว่ามีลวดลายสีทองแทรกอยู่ทั้งหมด ดูท่าว่าแข็งแรง ประมาณว่าขีปนาวุธก็น่าจะระเบิดไม่ออก..!
กระผม/อาตมภาพจึงได้กราบเท้าหลวงปู่สอน เรียนว่า "หลวงปู่ครับ ระยะนี้ญาติโยมส่วนใหญ่เดือดร้อนด้วยเรื่องของการครองชีพ ขอให้เป็นเรื่องของลาภผลจะดีกว่าครับ" หลวงปู่สอนท่านก็หัวเราะ บอกว่า "ถ้าอยากได้เรื่องของลาภผล ท่านก็ลองดูสิว่า จะสามารถใส่ลงไปได้หรือไม่ ?"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-11-2023 เมื่อ 01:39
|